Kürtlerin kılavuzu

Sabahın kara haberi ile bir kez daha sarsıldık. Sekiz gencimiz daha feda edildi. Şehit oldular. Biraz önce de iki gencimizin daha aynı bölgede mayın patlaması sonrası şehit olduğu haberi ajanslara düştü. İnsanın evinde işinde her şey olağanmışçasına davranabileceği günler yaşamıyoruz. Tam da terörün amaçladığı gibi bir kaos ve felaket algılamasının hakim olduğu zamanlardayız. Yine de bunca yoğun duygunun arasında akla başvurmaya çalışmak insan olmanın sorumluluğu.

İlk aklıma gelen bu türden her olayda yapıldığı gibi en kolay yola başvurarak eli taşın altında olan orduya ya da hükümete tüm faturayı kesmenin bir hata olacağıdır. Kanımca ortada duran tarihsel sorunun geldiği noktada eşit derecede sorumluluk Kürt siyasi önderlerinin üzerine yapışmış durumdadır. Onlar bir kez daha bu ülkenin siyasetinde söz sahibi olma yönünde ortaya çıkan fırsatı yönetememişlerdir. Yakın tarihimizde benim net olarak gözlemlediğim fırsatlardan bir tanesi de 1991 seçimlerinde Sn. Erdal İnönü liderliğindeki Sosyal Demokrat Halkçı Parti - SHP ile Halkın Emek Partisi - HEP arasındaki siyasi birlikteliğin TBMM’ne yansımasının öncelikle bizzat Kürt kökenli milletvekillerince en hafif tabiriyle sorumsuzca sabote edilmesidir. Bu son yaşanan acı tablo sonrasında gelinen nokta bir kez daha milliyetçiliğin ekseninde radikalleşme olacaktır. Bunun vebali de yukarıda da belirttiğim gibi en az eşit derecede Kürt siyasi liderlerinin üzerindedir. Türkiye’de 2000 sonrasında tek parti iktidarının farklı parametrelere dayalı olsa da siyaseti öne çıkaran iradesi sabote edilmiştir. Milletin beka kaygısı en yüksek derecede bir kez daha uyarılmıştır. Bunun sonucu, seçim döneminin yaklaştığı bu kritik süreçte politik anlamda kaçınılmaya çalışılıyor görünse de siyasetten geri adım, baskı ve korkudur.