Kuru yapraklar ve Ben

Her sonbahar

Bana ömrümün aheste aheste geçişini hatırlatır

En çok da yere süzüle süzüle düşen kuru yapraklar;

Çocukken evimizin arkasından

Annemin tandırda yakması için topladığım kuru yapraklar

Yoktu o zamanlar hayat hakkında ince fikirlerim

Sadece içimden yatıp yuvarlanmak gelirdi

Kuru yapraklarda çılgınca

Ne yazık ki

Ayıptı kızlar yapmazdı böyle şeyler

Ya bi gören olursa ne derdi sonra 

İçimde kaldı işte

Bende kuru yaprakların çıkardıkları çıtır çıtır sesleri beynime kazır

 Köyün son bahar kokusunu içime çekerdim

Çok severdim kuru yaprakları

Onlar okulun açılış habercisiydi

Kuru yaprak kokularına karışırdı kitap kokuları

Dünyanın en güzel kokusuydu benim için

Sonra Ömer Seyfettin Halid Ziya Uşaklığıl ve kahramanları gelirdi dünyama

Benim çocuk dünyamdı o işte

 Hiç unutamayacağım ve hep özleyeceğim

Yıllar mı?  Yaşanmışlıklar mı?

İşte şimdi ben anneyim ve düşünüyorum hayatımın akıp gidişini ve yarınları,

Acaba topladığım yapraklarla yufka pişiren annemde,

Kuru yaprakların çıkardığı ses eşliğinde sacın altından havalanan dumanda

Kendi hayatının geçit törenini mi izliyordu?

11.12.2011/08:11 Pazar ANKARA