Kurumadan ellerinde kınası

Tıpkı annemin  yanık türkülerine benziyorsun

Sana bakarken, ruhumun yorgun günleri mıhlanıyor usuma

Acıyla dağlanıyor beyaz ölüm yüreğimde

Kırmızı karanfiller dökülüyor bütün ölümlerin üstüne

Ve kirasını ödeyemediğin borçlar listeleniyor gıyabında

Çekip gidesi geliyor insanın bu soğuk günde, ağıtların peşinden

Elllerine türkülerin cemresi düşmeden, ölmemeli insan...

Sorsun birileri istiyorsun arkandan

Merak etsin, kimdin, nerden geldin, nereye gidiyorsun

Neden kıydılar sana, bir yalan değildin ki sen

Neden çivilenmişti hasret yüreğine, bu kış-kıyamette

Hangi sofraya misafir olacaktın bu vedadan sonra

Bunca acıyla belin bükülürken, sorularına cevap bulunamazken

Sevdiklerine ne denilecekti, hangi yalanla kandırılacaktı çocuğun

O masum yüzüne toprak atılırken

Bu ‘Kadınlar Günü’nde, ellerinin kınası hala sıcak...

Rukiye Çelik 8 Mart 2022