- Kategori
- Şiir
Küskün
Bir içsellik yolculuğunda sen;
Yanında, yanındayım son damlasına kadar ben;
Işık saçar sevgim , geceleyin kalemine;
Şairim; bu eda bu naz bu haller niye?
Bilmez misin ay dahi yakar yalnızlıklarda;
Bilmez misin dört duvar cennet bahçeleri,
Bir olmaya geldiğimiz bu yarım dünya da daha da;
Kara ahvaline kıyamam bakmaya;
Şairim sazın sözün niye ses vermez;
Kalemin şakımazsa bu diyarlar gün görmez ,
İçtikçe dolan haz pınarları,
Çağlarken durulur, şairim gülmez;
Titretirken yaşa diye şiddetle
Neden sustu ses;
Benim şairim geceye geçit vermez;
Nedir bu kara ahval gece gibi sis;
Alıverir yüreği korku, endişelidir his
Şairim güne küsmüş, doğa ağlar su ağlar,
Yıldızlar parlamaz eskisi kadar lal
Şairim aşk bekler, narindir, küser,
Karanlığa bir ışık çak;
Güneşe selam ver, ışığını keser;
Beklerken ilham kapının yamacında;
Merdivende titrek sallanır göremezken ışığı;
Dışarıda kara kış, dam katran akar evin yamacına;
Elem kafa tutar nedir bu hırs?
Ayça Marangoz Coşar