Kuşlar; eğitimli ve öğretimli doğuyorlar

Arka bahçemde hergün gözüm gibi baktığım ve onların varlığından manevi güç aldığım bir kaç tane meyve ağacım var.

Bu aylarda birkaç tanesinin mevsimi bitti ama iki elma ağacı bu sene hersenekinden fazla meyve ile donanmış ve dalları gün geçtikce ağırlığını taşıdığı yöne doğru sarkmakta. Dalları sarktığı için, üst kattaki pencerelerden rahatlıkla meyvelere uzanılmakta. Şiddetli kuraklardan etkilenmemeleri için etraflarını 60-70 santim yüksekliğinde toprakla doldurmuştum geçen kış.

Akşam üzerleri güneş battıktan sonra, sıcakdan korunmak için gündüz sıkı sıkı kapadığım perdeleri ve camları açarken elma ağacından patır, patır sesler geldi. Herhalde dal camın arasında kalmıştı ve elmaları döküldü diye düşünürken bir kaç tane kuşun daha ilerdeki ağaçlara doğru uçtuğunu gördüm ve çok şaşırdım. Çünkü bu sıcak mevsimde küçük kuşlardan "serçe" asla buralarda görmemiştim.

Sabah olunca nedir ne değildir diye keşfe çıktım tabiki. Alt kattan nerede, hanki dalda tünedikleri asla anlaşılmıyordu. Üst kata çıktığım zaman o sevimli kuşların günlerce benim elma ağaçlarının dalları arasında tünediklerini bıraktıkları izlerden anladım. Gün açınca gitmiştiler tabiki.

Ve akşam olunca onların gelmesini bekledim ama gelen giden olmadı. Demek ki bu gece gelmediler diye düşündüm.

Ama pencereleri açarken yine aynı sesler ve kuş uçuşması, ben hayretler içinde kaldım. Ne zaman geldiler ruhum duymamış yani.

Ertesi akşam ise akşam ezanı okunmadan önce baktığımda, gelmişler ve her biri ayrı, ayrı dallardaki dal koltuklarına tünemişler ve sık sık da biribirilerine bakıyorlar. Yani her biri bulunduğu yerden diğerini görebileceği bir konumda yerini almışlar.

Epeyce de rüzgar vardı, şimdi bunlar kalkar giderler diye düşünerek perdeden, görünmeden onları gözetliyordum.
Biribirilerine bakarak eğilip kalkan dallara daha bir sıkı sarılarak çok alçak bir sesle, aralarında cıvıldaşmaları bayada kelimelermiş ve konuşuyorlarmış gibi geldi bana.

Fotoğraflarını gayette rahatlıkla çekebilirim ama onları ürkütmemek adına çekmemeğe karar verdim.

İkindi ezanıyla yerlerine geliyorlar ve sabah ezanıyla gidiyorlar. geliş ve gidiş saatleri milim şaşmıyor. Ve kesinlikle hep aynı dalın arasına tünüyorlar.

Hepsinin büyüklüğü ve rengi aynı olduğu için ben ayıt edemedim ama eminim ki her biri kendi yerine tünüyordur.

Hayvanların iç güdüsel olarak hareket ettiklerini bilirdim ama, bu kadar yakından görmek ve yaşamlarına tanık olmak anlatılamaz haz ve sonsuz bir derinlik, bambaşka tarifsiz güzel bir duygu veriyor insana.
Hele de kendi yakınında olmaları çok hoş çok....

BU MİNİCİK YÜREKLERİ EĞİTEN, ÖĞRETEN VE YAŞAMA BIRAKAN KUDRET KARŞISINDA ....

Saygı ile eğilmek, düşünmek tekrar düşünmek gerekir....