küsmek

İçimdeki hüznü sağ koluma yığdım. Acım kolumdan kalemime akıyor, kalemimdeki koyu mürekkep ajandamda ki boş sayfada binlerce çizgiye dönüşüyordu. Kaç sayfa karaladım bilmiyorum. İçimdeki karanlığın kaç beyaz sayfayı kirletmesine izin verdim.

Salon doluydu. Ön sıralardan birine oturmuştum. Onunda burada olduğunu biliyordum.Müdür beyin yaptığı görevlendirme yazısında ismini okumuştum.

Birlikte katıldığımız seminerlerde biz her zaman arka koltukları tercih ederdik. Seminerde umduğumuzu bulamazsak küçük dedikodular eder, ajandalarımıza komik resimler çizerdik. Onun arka sıralarda olduğunu bilmek sancımı daha da arttırıyordu.

Tanıştığımız ilk günde anlamıştık sıkı dost olacağımızı. Uzun sürmedi birbirimizi keşif etmemiz. Hiç benzeşmeyen karakterlerimizin bütün boşluklarını tamamlamıştık birbirimizle.

Onun deli dolu, şen şakrak, gibi sıfatları vardı.

Bense sakin, dingin biraz ağır biliniyordum. Ama aynı pencereden aynı yöne bakıyorduk ve kaliteli paylaşımlarla geçiriyorduk zamanımızı.

Aslında bir ilişkinin yada evliliğin aynası gibi arkadaşlıklar.

Bir arkadaşla küsmek sevgiliden ayrılmakla eş değerde.

Sonuçta elinizde kalan kocaman bir boşluk ve ne yapacağınızı bilemediğiniz kırık dökük saatler. Kimin haklı olduğunun çoktan önemini yitirdiği bir özlem rüzgarı içinde savrulmak…

Bir sayfa daha çeviriyorum. Karalamak yok edebilir mi bir gerçeği?

Salon dingin ve sıcak. Anlatıcının uyutucu ses tonuna direnemeyen birkaç dinleyici uyukluyor.Dirençliler ise salonu çoktan terk edip hayal dünyalarında bir yolculuğa çıkmışlar.

Şimdi yanımda olsaydı, kafası yana düşen beyefendinin haline gizlice gülerdik.

Şimdi yanımda olsaydı, “Çıkışta nefis bir Türk kahvesi yudumlayalım mı?” derdi.

Şimdi yanımda olsaydı, dün akşam bitirdiğim kitabın sürpriz sonunu anlatırdım ona.

Şimdi yanımda olsaydı, “O talihsiz tartışmada birbirimizi gereksiz yere incittik” derdim.

Şimdi yanımda olsaydı, bir sürü komik resimle dolardı sayfalarımız.

İnsanların uğultusuyla kendime geldim. Seminer bitmişti. Arka koltuktan kucağıma doğru uzatılan bir defterle irkildim. Karalanmış sayfalar benimkilerle aynıydı.

Sarıldık…

O şimdi yanımda...