- Kategori
- Şiir
Kut: varolması için hiç bir şey gerektirmeyen şey
ay,
bildiğin ay değildi
ama bildiğin rengi, beyazdı
sanki tüm gökyüzü onunlaydı
tekti.
ay,
dev, görkemli koyu yeşil yaprakların arasından
nehir kenarına doğru uzanıp
serin esintilerle aydınlatırken
ben_havva;
saçlarım upuzun ucu görünmez
ağırlığından yürüyemez de sürünürken
bilinmiş düşüncelerden uzak
kuşku duymadan kendiliğinden özgürce
adem i arıyordum, tektim
ay,
dev , görkemli koyu yeşil yaprakların arasından
nehir kenarına doğru uzanıp
serin esintilerle aydınlatırken
sen-adem;
saçların upuzun ucu görünmez
ağırlığından yürüyemez de sürünürken
edep duygularından uzak
temkin olmadan gereğinden yakınca
havva yı arıyordun, tektin
ay şimdi,
zaman içinde bir zamanda
bir kaç biçime girdi
kendinden emin yavaşlıkla
yine tek başına
biz şimdi,
bir nevi manyetik alanda
yeni ayın koynunda,
bulaşmış eskilerden
birikmiş bozukluklardan
kurtulup yetinmeden
en basit, en içten haliyle
daha istekli, daha bütün
gerçek bir varsayım için