Kutlama yazım gecikti

 

Gündönümü de çiçek miydi neydi… Evde bi' çiçeğim var. Bana kalsa küpe çiçeği ama eve gelen herkesin farklı isimler uydurduğu, bana veren sahibinin’se ismini hiç bilmediği bir çiçek.

 

O değil de,

 

‘Biyere kaybolmayın. Bir önceki kutlama yazımda ne yazmışım biraz kopya çekip geleyim’ diyecektim Ki, Kasım 2011 kutlama yazımı bulamadım. Belki yazmadım belki de yanlışlıkla başka kategoride yayınladım. Sözün özü şu ki, yine kaldık biz bize, yine baş başayız.

 

Bakışlarınızdan anlıyorum, ‘Eee?’ diyorsunuz da, ya işte ne olsun. Hep aynı. Hergün yeni bir şey öğreniyoruz, çoğu zaman öğretiliyoruz. Öğrendiklerimiz mi asıl olan yoksa öğretilenler mi işte bunun kahrını cefasını çekiyoruz. ‘Kim demiş ki ben sevmem yalan dünyayı’

 

O değil de,

 

Ne istersek onu alırmışız. Hukukta da varmış. İsteme ile suçu birlikte sayarlarmış. Suçluyum, suçlusun, suçlu. ‘Hepimiz suçluyuz. Ben değil onlar yaramaz...’

 

O değil de;

 

Benden bu kadar. Hepinizi seviyorum... 

 

Kullandığım argoyu ‘b...’ olarak düzelten editörümü, çocukluğumda motif motif dantel yapan Mualla’yı, kurduğu her cümleden sonra, ‘beni anlıyosun dimi?’ diye soran eski mesai arkadaşım Nurşen’i,

 

ve kankam F. Zuhal'i...

 

O değil de;

 

Ya çok ayıp biliyorum ama gelirken pasta getirin emi. Çayla gazozla püskevitle nereye kadar. 

 

O değil de; iyi bayramlar.

 

‘gönlümde açmadan solan bir gülsün/her zaman gamlıyım her zaman üzgün/beklerim yolunu aylar boyunca/ne olur gel bana senede bir gün’