Kutlu Muallak!

Bir bebek gördüm düşlerimde,

Hastalık kapısında.

Bir ulviyet gördüm gözlerinde,

Hoş gören ve direnen!

Ağlama Ey mekân-ı nebi!

Yan mekân-ı nebiye ses olmaz isen Ey kalem!

İnce selvinaz,

Toprağı mümin kokan uyku.

Karlar altında düş kuran tohum,

Her ne kadar gecenin sancıları içime dolsa da,

Tepelere doğan şafak bize doğacaktır…

Ülker yıldızları senin karşında,

Zambakların alacakaranlığında

Küreciğini büyüten çiğ damlasının parıltısı!

Derd eylemeyen seni,

Gözükmesin gönüllere!

Sen ağlarken zalim elinde,

Güler isem zalimle,

Toprağın altında zengin olayım!

Bir sülüs gülüş görsem çehrende,

Sarsılırım faili meçhul kentimde!

Yolunda Süleyman’ım!

Ey ebruli huzur!

Uğruna can da canan da feda!

Bir kuş görsem senin diyarından gelen,

Hüdhüd sanır ardından koşarım!

Ey mekân-ı nebi!

Sen ki Eyyubi’nin emaneti!

Yalnız ardıç misali zalim karşısında,

Gölgen altında korursun kardeşimi,

Susuz aç ve kan ağlayan gözümü!

Yetiştim Ey Kudüs!

Ellerim bağlı olsa da,

Ferman bağlarım hüdhüdün ayağına!

Bir delik açılmış şu gönlüme,

Kanar yaram…

Kanım damla damla aksa(da) yahudinin olmaz!

Gözyaşın kurumaz ise,

Gözlerim açık gider.

Ve gönlüm ölmüştür!

Gözyaşım kurur ise bu diyarda.

Diren ey Kudüs yetişir dualarım!

Rahman duyar sesimizi,

Elbet kavuşturur bizi!

Tevhidi bahçem!

Ellerim semada!

Şafağın yolunu gözlüyorum,

Özgürlüğümü istiyorum!

Kardeşimin boğazından geçmeyen ekmeği,

Nefesime acı veren özlemi istiyorum!

Ey Mücevher-i Âdem!

Zalim ile mücadele eden!

Taş atan intifada çocuklarının beslediği ebabiller,

Bir gün kaldırır da muallak taşını,

Bırakıverirler İsrail üstüne!

Tarik’ im!

Gönlü senin uğrunda yanmamış Refik’i,

Neylesin gönlüm!

Sahrada kutlu muallak!

Semalara uzanan nebilerin,

Bağrında dinlenen velilerin beldesi!

Çift jandarma bekliyor kollarında,

Al jandarma vur beni de yolumda!

Şaşkın peyrev oldum Ya Şehir!

Affeyle beni!

Zâr ü efgân uykusuz hülyam!

Ey kutlu şehir!

Müminin “mut’u” şehir!

Akrep senin yoluna gidişi gözler,

Ve artık ne Ömer, ne Zekeriya, ne İsa,

Ne de gökte bir sülüs gülüş var!

Eşref -i mahlûkat şaşkın!

Peyrevlerinin elleri bağlı!

Bağırlar hissiz!

Gâvur elinden içer olmuş şarabı!

Ve yaşar olmuş bu diyarda,

Ne idüğü belirsiz kimselerle!

Ve kıskanır olmuş Müslüman!

Fesad çıkmış dört bir koldan,

Meryem ölsün, Joseph gülsün(!)

Fiiliyatlarında yatan,

Fitne, fesad zehirli oklar,

Yaylardan fırlamış!

Vah! Kan dolmuş gözüm,

Âmâ olmuş!

Koş! Diril! Ey Âdem!

Ve ab iç çeşmeden,

Ey Mayeyi insan!

Buldur kendini pustan!

Beyaz yuvanda beyaz bir yavru kuş gibi,

Uyumak için uzansın beyaz menekşeler!

Ve yarınını düşlesin, o beyazlıkta Peyrevler…

                                                      ALEYNA KAYABAL