Kutup ayısı, deve ve insanoğlu üzerine güzellemeler

En öldürücü soğuk ortamını kutuplarda Eskimolar yaşar. O dondurucu soğuk ile baş etmek için kutup ayılarının muhteşem postlarına ihtiyaçları vardır. Kutup ayısının fok balığına olan zaafını kullanır Eskimo. Ustura keskinliğinde bilediği baltasına fok balığının kanı ve yağını sürerek ağzı dışarı bakacak şekilde karlara gömer. Kokuyu almakta gecikmez Kutup ayısı usulca yalamaya başlar kan ve yağ kokan baltayı. Açlık ağır basmış ve hırs gözleri bürümüştür. Hiç hissetmez milim milim parçalara bölünen dilinin acısını. Artık yaladığı kanın kendi kanı olduğunu can verdiğinde bile anlayamamış hırsına ve zaafına yenik düşmüştür garibim ayı.

Kutup ayısı bu şekilde can verirken çöldeki devenin hikâyesi de Kutup ayılarına benzer ve oldukça hazindir. Develer uzun çöl yolculuklarında keşfettikleri Harese adında bir dikene hiç karşı koyamazlar. Develer bu enteresan dikeni yediğinde ağızları kanar. Tuzlu kanın tadı dikeninkiyle karışınca develerde haz zirve yapar. Kanadıkça dikenleri yer yedikçe ağızı kanar. Gözleri kararır can vermek üzeredir ancak zaafları galip gelir kendi kanına doyamaz.

Ey insanoğlu!

Kutuplarda ayıların, çöllerde develerin yaşadıklarından ibret al.

Hırsını, hazzını ve zaaflarını kendine yakışır şekilde yönet.

Seni yönettiğini sananların bu özelliklerinle oynamalarına asla izin verme.

Çünkü sen insansın,

Sen düşünüyorsun,

İraden ve mantığınla varsan,

Var olacaksın.