Kutup ayısı komşum olsaydı ama beni yemeseydi

Komşuluk konusunda hiç diğer insanlar gibi düşünmüyorum; fikirlerim tamamen farklı. Öncelikle komşu denen bu kimselerle zorunluluktan yan yana geliyoruz; seçtiğimiz, beğendiğimiz, birlikte yaşamak istediğimiz kimseler değil. Böyle bir durumda onlar hakkında nasıl olumlu düşünebiliriz.

“Belki yıllarca yan yana yaşayacağız bu nedenle onlarla iyi ilişkiler içinde olmalıyız” Böyle zorlama şeyler bana göre değil. Aradığım şeyler onda varsa tamam, değilse Kuzey Kutbu’na gider kutup ayısıyla komşu olurum.  Yan yana yaşıyorum diye bana uymayan kimselerle konuşmak zorunda değilim. Bakarım farklı birisi var mı, öyle ya yakınımda varmış niye uzaklarda arayım.

Benim insanlarla ilişki konusunda limitim var: Katil olmasın yeter. Bu çerçevede bana göre farklı biri varsa konuşurum. Diğer insanlara benzeyenlere ihtiyacım yok. Tuz alırım, gaz veririm ama bu yakınlığı ifade etmez.

İnsanlarla komşu olmak o kadar önemli bir şey değil. Şansına özel insanlar varsa, sen de onlar için özelsen iletişime geçersin. Gerçi kişi özel insanları yakınında olsa bile uzaklarda arar. Yakın olmak, yan yana olmak, tanıyor tanışıyor olmak bu anlamda dezavantaj. Ama ben bu özelliklerimi hiç kullanmam, kırk yıllık dost olsam bile özel kişiye ilk defa karşılaşmış gibi davranırım. Bu bir yetenek. Yakın olmak bu tür ilişkilerde sorundur ama bende değil.

Tabii ki komşu olmak iletişimi kolaylaştırır ama sanki komşuyla yakın olmak da zordur. Çünkü kişi yalnız sizi değil size ait her şeyi bilir. Oysa bazen dostluklar gizemli yaşanmalıdır. Aile dostluğu tatsız dedikodular yaratır. Hani o dedikoduların aslı varsa bile kime ne!

Kimse kimseye kuru bir selam için yaklaşmaz. Çevre edinme aslında kendini güçlendirmedir. Tanıdıkların olursa çocuğun işe kolay girer örneğin. Yakın dostluklarda bazı başka şeyler de olabilir. E yıllarca yan yana yaşayınca bu tür ilişkiler kurulur. Ama sanıldığının aksine kişilerin gizemli dostları uzaklardadır. Komşu pek onaylamıyoruz ama şu klasiklerin sıkıcı komşulukları tuz isteyip şeker verdiğimiz, her gün görsek bile fazla ilgimizi çekmeyen kimselerdir.