Laciverdi Akşamlar

      Dizesi taze bir şiir, gözlerimin buğusu.

      Kararsız akşamların mabedi gibi;

      sessiz, dingin ve kendince kalabalık.

      Boşluğu, sorar durur sözlerim; 

      bir yalnızlık türküsünün ucundan tutar gibi.

      Oysa boşluktur aslında her zerre, vakti gelince...

      Senfonisi bahar olan sancılı kuşlar,

      kovalarken güz bahçelerini;

      son kışla, henüz kararmış bir ümidi alkışlar.

      Sersefil bir gariplik üşüşür dört bir yana.

      Gurbet yolcusudur; sürer gider bir ömür,

      yalazı boyu geçmiş sevdalar.

      Kum saati gibi zariftir,

      güne akşam inince bahçemdeki sardunyalar.

      İncecik, yumuşak, sade bir koku arar, o vakit bütün canlılar.

      Gaipten bir sızı sarar bedenimi,

      göğerince toz duman hatıralar;

      renginde, nice enginleri saklar.

       Saadet, upuzun bir çizgi gönlümde;

       kavuştukça yuvasına ibibikler,

       laciverdi akşamları durmadan anar.