Ladesim lades, arabam Mercedes olsun mu?

Evde geçici bir tadilat olduğu için akşam yemeğini erken yemek zorunda kalmıştık. Patates kızartması ve tavuktan oluşan menüyü alelacele atıştırıp işimize dönecektik.

Dağınıklıktan nefret eden hanım da hazır dağılmışken, bu kargaşada onu “Lades” tutuşmaya ikna edip Kıbrıs barış harekâtından kalma şemsiyemi yenileyebilirim diye bir cinliğin peşindeydim.

Ancak, Balçiçek Pamir’in program konuğu gazeteci- yazar Yavuz Donat’ın siyasilerle ilgili anılarına kaptırdığımdan, ladesle ilgili girişime fırsat bulamadım.

Tesadüfe bakınız ki konusu “lades” kahramanlarından biri de merhum başbakanlardan Turgut Özal olan bir anıyla çakışmıştı düşüncelerim!

…Dönemin başbakanı Turgut Özal ve ünlü bir bakanı, yine o dönemin en zengin iş adamlarından birinin yatında yenen akşam yemeğinde hanımlarıyla lades tutuşurlar. İşin ilginç yanı beylerin her üçü de ladesi kaybeder kazanan hanımlar olmuştur.

Gazeteciler, hanımların ladesten neler kazandığını merak eder ve araştırmaya başlarlar. Bakanın eşi bir pırlanta yüzüğüne, iş adamının eşi kırmızı Mercedesine ladese girmiştir. Ancak Semra hanımın nesine lades tuttuğu bir türlü açığa çıkmaz. Bu konuda gazeteciler şaka yollu da olsa Özal’ı sıkıştırırlar ve sonunda ladesin kokusu çıkar.

Semra Hanım, parti teşkilatından sorumlu devlet bakanı Mehmet Keçeciler’in kellesini istemiştir. (“Tiz kellesini getüresüz” babında değil de “görevden uzaklaştırma” anlamında) Zaten çok geçmeden de Mehmet Bey ladese kurban giden ilk siyasi olarak tarihe geçer!

Gücünüz ve geliriniz oranında bir Mercedes, bir pırlanta, bir şemsiye isteğini karşılayabilirsiniz belki. Ama böylesine aşırı bir hırsı değil karşılamak duymak bile beni çok rahatsız etti doğrusu.

Semra Hanım’ın Özal üzerindeki etkisi, o dönemde yazılanlar (Lale Devri) ve söylenenlerin (Has Bahçenin Gülleri) iddia edildiği gibi magazin olmadığı da bir kez daha ortaya çıktı.

O dönemi şimdi gözümde canlandırıyorum da; “Burası Türkiye” demekten kendimi alamıyorum!!!