Laf anlatılmaz ki gerçeğe

Kelimelerle oynamak mı zor yoksa anlatmak mı içimizdekileri..

Yazılanı iyi okusanız ikisi de aynı şey aslında. Anlatmak için kelimeler ile oynamak gerekli. Beceremediğimiz şey ise ne kelimeler ile oynamak ne de anlatamamak. Tek beceremediğimiz gerçekleri anlatmak ya da söylemek.
Hayatımızın her noktasında, her anında ve herkese tamamıyla gerçekleri anlatamadığımızdan kelimeler ile oynamayı başaramıyor ve anlatamıyoruz kendimizi. Sonrada arıyoruz suçu ya da suçluları. Anlatamadım ama… söyleyemedim ama... gibi.

Amalar bile ne kadar yalan dolu fark ettiniz mi? Eğer gerçekler olsaydı etraf da amalar olmazdı zaten. Hep şikâyetler var yaşamımızda ya da amalar var, bir türlü vaz geçemedik amalardan ve şikayetlerden. Sigara gibi, uyuşturucu bağımlılığı gibi yapıştırdık yaşantımızın her anına, sanki bırakırsak terk edersek yok olup gidecekmişiz gibi sıkı sıkı sarıldık onlara.

Şikâyetler ve amalar girdikçe gerçeklerden uzaklaştık hep. Gerçeklerden korktuk, kaçtık. Nedenini bilmeden gerçeklerin hayatımızda var olmasını istemedik ve söylemedik kimselere.

Gerçekleri, doğruları söylemeyi çok oldu bırakalı, çok oldu şikâyetsiz yaşamayalı.

Sonrada birisi çıkıp derki;

LAF ANLATILMAZ Kİ GERÇEĞE.

Sen hele gerçeğe dürüstçe, yalansızca, riyasızca anlat bakalım. O zaman anlar mı anlamaz mı, bak bakalım. Laf anlatılamaz gerçeğe tabi; içimizin her noktasını yalan, riya kaplamışken hangi lafımızı gerçeğe anlatacağız ki. Adı üstünde ya hu; GERÇEK. İçimiz bu kadar riyakâr ve yalanken nasıl anlatacaksınız lafı gerçeğe.
Bırak içindeki yalanı riyayı, çık insanların karşısına dök kelimeleri ağzından dosdoğruca; bak bakalım daha önce seni anlamayan o insanlar, amalar ve keşkeler ile hayıflandığın o yaşamlar nasıl senin ile birlikte oluyorlar.
Yeter ki insan anlatmak istesin içindeki her şeyi,

Yeter ki yapmak istesin, ama çok uzun zaman oldu yalansız istekleri bırakalı, sadece insan olduğu için sevmeleri bırakalı, sadece sadeleri sevmeyi bırakalı çok oldu.

Ve laf anlatamaz olduk gerçeğe.
Gerçeği terk ettikçe kayıp olduk yalan dünyamızın içinde. MSerkan