Laikliğin kırıldığı anlar

Ah Yavuz ah, bütün kabahat sende. Hangi Yavuz'dan mı söz ediyorum? Yavuz Sultan Selim'den tabii ki. Ne vardı Kahireyi zaptettikten sonra halifeliği, Abbasiler'den alıp Osmanlılar'a getirmeğe? Osmanlı sultanları hem devletin başı hem de halife olunca din ve devlet işleri birlikte yürümeye başladı. Gerçi bir şeyhulislam vardı ama yine de son söz padişahındı. Çünkü halife oydu.

Acaba islam dini o zamanlar hakkıyla uygulanabiliyormuydu? Yoksa değişik kültürlerin etkisi altında mıydı? 1500 lü yıllarda tam uygulanabiliyor muydu bilemem ama o tarihten tam 250 yıl önce Mevlana, Yunus Emre, Hacı Bektaşi Veli'nin yaşadığı zamanlarda yani tasavvuf döneminde islam dini Tanrı sevgisinin en üst noktaya çıktığı bir hoşgörü diniydi. Kim olursan ol, ister musevi, ister ateist, ister hristiyan, kapımız herkese açık diyen Mevlana'nın bu sözlerinde gerçek Allah sevgisini bulamamak mümkün mü? Maalesef günümüzde batılılar, islamı katillerin dini olarak algılamaktadırlar.

Osmanlılar'da din ve devlet işleri birlikte yürümüştür. Dinimizde resim ve heykelin günah olduğu düşüncesi, birçok tarihi eserin yurt dışına çıkarılmasına müsaade etmiştir. Bugün temelleri Bergama'da olan heykelleri ve tapınakları Berlin'deki Bergama müzesinde görünce içim bir tuhaf olmuştu.

Halife sıfatıyla Osmanlı sultanları kendilerini islam dininin başındaki kişi olarak görüyorlardı. Acaba diğer islam ülkeleri bu görüşe katılıyorlarmıydı? Hiç sanmıyorum.

Birinci Dünya savaşı sırasında Osmanlı imparatorluğu zor duruma düşünce o tarihte sultan V. Mehmet Reşad bütün islam ülkelerine halife sıfatıyla cihad çağrısında bulundu. Ama bu çağrı hiç kimsenin umurunda bile olmadı. Hatta bırakın bizimle birlikte olmayı; Araplar, ingilizlerle birlik olarak, peygamberimizin mezarını korumakta olan askerlerimize saldırdılar.

Din çok hassas bir konudur. Kendilerini din adamı olarak tanıtan kişiler, bu hassas konuyu bilhassa cahil insanlar üzerinde istedikleri gibi kullanabilirler. Türkiye Cumhuriyeti'nin kurulduğu yıllarda insanlar okumuş değillerdi, ve her yöne çekilebilecek durumdaydılar. Cumhuriyetin sağlıklı bir şekilde yürümesi için, bu konuda gerekli tedbirler alınması gerekliydi ve Cumhuriyetin ilkelerinden en önemlisi de laiklikti. Cumhuriyetin kuruluş yıllarında zaman zaman kendilerini dindar tanıtan kişiler, Cumhuriyeti yıkmak için isyanlar çıkardılar ama bunlar bertaraf edildi. Cumhuriyet bugün ayakta duruyorsa bu ilke sayesinde ayakta duruyor.

Ancak çok partili rejime geçilen 1946 yılından sonra oy kaygısı laikliği siyasete alet etmeye başladı. Atatürk'ün ölümünden sonra CHP yöneticilerinin bu konuda aşırı tutumları da bunda etkili olmuştur. Ezanın Türkçe okunması gibi. Demokrat parti ise bu boşluğu iyi gördü ve halkın dini duygularını kullanarak, oy topladı ve 1950 yılında tek başına iktidara geldi.

Günümüzdeki laiklik tartışmalarını ilk başlatan ise Necmettin Erbakan olmuştur. 1969 yılında Konya'dan bağımsız milletvekili olarak seçilen Erbakan'ın kurduğu bütün partiler bu nedenle kapatılmıştır. (Milli Nizam Partisi, Milli Selamet partisi, refah partisi, fazilet partisi) Zamanında cennetin anahtarını dağıtan bu zat maalesef ülkemizde başbakanlık bile yapmıştır.

Bugün Necmettin Erbankan'ın web sitesine merak için girdiğimde bir ankete rastladım. Orada Cumhurbaşkanı kim olmalı diye bir anket var. Ankette 2 seçenek var. Birinci seçenek Erbakan, İkinci seçenek ise diğerleri. Oylama sonucuna baktığımda ise Erbakan'ın Cumhurbaşkanı olmasını isteyenlerin oranı % 89.

Erbakan kendisinin her fırsatta laik olduğunu ifade etse de partisindeki, zamanın Sincan Belediye başkanı, Kayseri belediye başkanı, Rize milletvekili Şevki Yılmaz, Hasan Mezarcı gibi yaramaz çocuklar kendi renklerini her fırsatta belli etmişlerdir.

Şimdi ise Türkiye'nin kaderi Necmettin Erbakan'ın öğrencilerinin elindedir.

Allah sonumuzu hayırlı etsin.