Lakabım rahmet kalsın

Geldim yine ben, adım yağmur.

Geliş şekillerim değişik, değişiktir benim.

Çiselerim veya sağanak geliyor hem de çok şiddetli derler.

Esasında şiddet yapan ben değilim.

Silahsızım…

[[[÷]]]

Beni hem sınıflandırırlar hem de nasıl geleceğimi bilirler.

Teknoloji vardır ve üstelik artık günler önceden bilinirim.

Kısaca aniden gelip bir gece kapı çalmam.

Çiftçi için bulunmaz bir nimet ve rahmetimdir.

Susamış tüm canlılar için olduğum gibi…

[[[÷]]]

Eyvah!

Son zamanlarda bu isimle anılmıyorum.

Benim nasıl geleceğimi teknolojiyi kullanarak bilenler ki onlara varlıkların düşünebileni ve zekâlısı denen insan ismi verilmiştir.

Peki, insanlarda izan, kul hakkı, bana hesap sorulur korkusu yok mu?

Nedendir ama bilinmez, bu insanlar küçücük menfaat uğruna neye sebebiyet verdiklerinin farkında değiller mi?

Şehirleşme planlarını çizerlerken…

Yollarını, binalarını, çalışma alanlarını seçerlerken…

Teknoloji ortalıktan kayıp mı olmakta?

Suyolları, dere yatakları, fay hatları, orman arazileri gözükmemekte veya ölçülememekte öyle mi?

[[[÷]]]

Bilmem bir duyum aldım.

Siyasi çıkar için, ekonomik çıkar için, kısa kazanımlar için diyorlar...

Canların kaybolmasının ya da kaybettirilmesinin hiçbir önemi yokmuş doğru mu?

Nasıl olsa bir bahane bulunurmuş.

Bahane bu nokta da bugün benim…

Yarın ve öbürsü günlerde deprem, yangın, toprak kayması…

Ben rahmet olarak anılmayı benimsedim, böyle arzularım.

Tüm canlılar gibi insanları da severim ve seveceğim.

Benim oyum da, param da, hırslarım da yok!

Bırakın adım yağmur, lakabım rahmet anılsın…