LaL / Şiir - Delal Dara Kılınç

KAÇAK

Düşlerim kundaklanmış,

su almış sığınaklarım,

darbelerle seyreltilmişim ben.

Seyreyle içimdeki yangını,

ateş sağaltır yaralarını.

Biliyordum, biliyorum

bütün kilitler acımasızdı.

Dilimi çözmeliydim,

bağışlamayı öğrenmeliydim;

yapamadım, yapamıyorum.

Sütten ak, şaraptan kırmızı

bir tek seni tanıdım ömrümde.

Önce gölgende sevdim ben seni,

sonra suretinde.

Mütemadiyen yaşanan

vakitsiz düşüşlerin

olur olmaz özlemiydin sen.

Olur olmaz özlenen her şey gibi

tehlikeliydin.

Birden bire bir fırtına yerlere düştü,

birden bire bir acı kendini biçti,

insanlar kokular bıraktılar arkalarında,

bir yağmur damlasında bir çiçek açtı.

Ucuzdu gitmek,

kalmak pahalıydı,

ucuzdu bilmemek,

bilmek pahalıydı.

Seçmek bazen işin en zor yanıydı.

Çıtımı çıkarmadan,

gözümü kırpmadan geçtim

kayada biten kekikten,

kuytuda verilen öpücükten,

duruşlarıyla beni çıldırtan çiçeklerden.

Çabuk kurtulur insanoğlu sevinçlerinden.

Kar denizi aklıyordu,

sıyrıldın içimden.

Kemikten ayrılan et gibi çirkin ve

bakılmazdı yüzün.

Çırılçıplak, apaçık bir korkuyu

süsleyip saklamaya çalıştın boş yere;

saklayamadın.

Boş yere yaşamışsın bunca yıl,

beni boş yere sevmişsin,

ben seni boş yere…

Şimdi kaçak, çirkin ve çekilmezdir hüznüm.

Kaçmak bağımlılık yapıyor insanda.

Birbirimizi öldürmek için sevmişiz birbirimizi;

ben seni öldüremedim…

DELAL DARA KILINÇ 

LaL - Şiir / 2012 - Meşe Kitaplığı Yayınlar

https://www.dr.com.tr/search?q=delal%20dara%20kılınç