Lapseki anılarım

Geçen yıl 3 günlüğüne geldiğim Lapseki'ye bu yaz da gelme şansım oldu. Yaklaşık 40 gündür burada geceleri serince uyuyabiliyor, dingin sakin tatil yapıyoruz.
Fulya ve 14 yaşındaki Beliz'le (köpeğim) bu şirin ve sakin ilçenin tadını çıkarıyoruz bol bol.

Şeftali ve domates favorim oldu burda. Kaldığım evin yanındaki küçük organik bahçede yetişen domates kokulu(!) domateslerle, sivri biber ve salatıkların tadına doyum olmuyor.

Geceleri balkondan boğazı ve gemi trafiğini izliyoruz. Muhteşem gemiler, yatlar, şilepler geçiyor bol bol. Bazıları ev bile taşıyorlar. Deniz trafiği oldukça yoğun. Sabah kahvaltı yapmak ise; başka bir keyif..

Her toprağı şehitlerimizin kanlarıyla kurtarılmış arazilere, yerleşim yerlerine bakıyorum.. Şu an herşey güllük gülistanlık görünüyor.. Haber dinlemiyorum. Gazete okumamaya çalışarak gündemden soyutladım kendimi. Belki ben Antalya'ya dönene kadar çok şey düzelmiş olur. Doğuda insanlarımız ölmüyor, askerlerimiz şehit düşmüyorlardır belki.. Pahalılık kalmamıştır, eğitimle ilgili gelişmeler gerçeklişmiştir belki, emekli ve tüm çalışanların maaşlarına gereken artışlar yapılmıştır. Gıdaya, elektrik ve suya, telefona zam gelmemiştir.. İşsizler ordusu eriyip, gençlerimiz mutlu ve koşarak gidiyordur evlerine.. Kimbilir? Ergenekon denilen şeyde çözümlenmiştir. Değerli profösörümüz Haberal organ nakli için bekleyen hastalarına hayat vermeye başlamıştır belkide.. Sosyal devlet oluşmuştur da benim haberim olmamıştır. Devlet sahip çıkıyordur yetimine, hastasına, öğrencisine, yaşlısına. Bir çok yasa değişmiştir insanlarımızın huzuru ve insanca yaşaması için.Türkiyemizin kaynaklarını kullanmak için projeler geliştirilmiş, fabrikalar açılmış, halkımız bayrak yarışı anlayışı ile arı gibi mutlu çalışıyorlardır.. Haa Key lerde ödenmiştir belki (!) Dar gelirli insanlarımız yuvalarına reklamlarda sürekli gösterilen, alamadıkları sucuk, pastırma vs. evlerine götürmelerinin mutluluğunu yaşıyordur belki.. Kimbilir? Aklıma takılan ve gelen ilk hayallerimden başlıcaları bunlar..

Kaç gemi geçti boğazdan, arzuladıklarım bitmedi.. İnsanoğlu işte, aç gözlüyüz.. Bitmek tükenmek bilmiyor isteklerimiz. Bu yazıyı Gelibolu'da bulunan Bayraklı Dede'ye götürüp, dilek olarak sunacağım. Bayraklı Dede'nin yüzü gözü hürmetine Allah'tan dileyeceğim. Bayraklı Dede Çanakkale savaşlarında asker olarak savaşırken, düşmana bayrağı teslim etmemek için yutmuş. Mucize değil mi? İşte böyle mucizelerle, olağanüstü olaylarla kazandık bu toprakları.. Parçalamıyalım topraklarımızı, ziyan edilmesin insanlarımız.. Birlik olup çalışalım, çalışmak için fırstlar yaratalım. Kurtuluş savaşını her daim sürdürelim.. Sucuk, pastırma et, balık yemeyelim bir süre.. Ama sonuç güzel olsun. Dürüst olsun bizi yönetenler, kandırılmayalım.

Bir gemi daha geçiyor boğazdan. Işıl ışıl, kuyumcu dükkanı gibi.. Aşk gemisiymiş.. Süzülerek geçiyor boğazdan. Gemideki insanlar mutlu, tok, dinlencede ve eğlencede..