Leoparı vuran yamyam

11 ocak 2011 tarihli Hürriyet gazetesinden aldığım fotoğraf, hiçbir söze gerek kalmayacak kadar güzel anlatıyor yaşanan dramı anlayan gözlere. Ama ben yine de anlatma ihtiyacı hissettim derdimi sizlere. Bu fotoğraf uzun süre karmaşık duygular yaşattı bana. Nedenine gelince: Bu resimde kim av? Kim avcı? Kim katil? Kim suçlu uzun süre kestiremedim. Sonunda kararımı verdim. Ve bu yazıyı yazmaya başladım.  

Suçlu: polis... Masum: leopar... mağdur: Leoparın pençesindeki adam... Gelin bu konuyu birlikte tartışalım.  

Bu fotoğrafa bakınca; Vahşet, sadizm, ölüm, korku, çaresizlik, dram... Seç, beğen, al... Tekmili bir arada...  

Önce insan diyenler, leopar suçlu diye düşünebilir kuşkusuz. Peki kim her gün diğerlerinin yaşam alanını işgal ediyor durmadan?  

Leopar mı?, İnsanoğlu mu ? Yoksa leoparı vuran yamyam mı? Kimileri o yamyama polis de diyebilir! Benim için bir sakıncası yok! Peki o resimde çaresiz olan kim sizce? Elindeki silaha güvenip kasım kasım kasılan yamyam mı? Leoparın pençesinde olsa da, söz konusu olayda insanoğlunun gözü doymazlığını temsil eden adam mı? Yoksa ölüm tehdidi altında olduğunu içgüdüsel olarak bilse de aç kalmamak, ölmemek için adama saldırmak zorunda olan leopar mı?  

Peki en savunmasız olan kim sizce? Silahlı yamyamı ve tüm insanları arkasına alan leoparın pençesindeki adam mı? Elinde silah olan yamyam mı? Yoksa tüm bu gözü dönmüş kalabalığın karşısında yapayanlız ve çaresiz kalan leopar mı?  

Olaya sıradan bir olay gibi bakarsak, tabi ki en suçlu leopar gözükür gözümüze. Ama eğer içimizdeki adalet terazisi, vicdana kulak verirsek en masum leopar diye haykırırız hiç kuşkusuz.  

Her gün kendisi dışında kalan tüm canlı türlerinin yaşam alanlarına saldıran, işgal eden insanoğlu vahşette sınır tanımıyor.  

Pasifik okyanusunda Japonlar balinaları, Hindistan'da yamyamlar leoparları, Türkiyede avcılar yaban domuzlarını katlediyor düşüncesizce.  

Elbet insanoğlu dünyayı kendi eliyle yok eden en aptal canlı olmak ayıbından kurtulacak bir gün. Elbet tüm canlılarla birarada yaşamayı öğrenecek şartlar onu zorlayınca. Gasp ettiği yaşam alanlarınının bir kısmını bırakacak onlara umarsızca. Dua edelim de o gün geldiğinde iş işten çoktan geçmiş olmasın.  

Çünkü doğada yaşayan en akıllı ve zeki olan insan, aklını ve zekasını yaşam için değil ölüm için, öldürmek için kullanıyor yüzyıllardır. Sanki marifet yaşamak değil ölmekmiş gibi ahmakcasına...