Leyla, Mecnun ve 738. vuslat yılı

Aşk ile ne kadar özdeş değil mi Mevlana? Hatta öyle ki:

“Başımı koyduğum her yerde secde ettiğim O'dur. Altı yönde ve altı cihet dışında Mâbud O'dur. Boğ, bülbül, semâ ve sevgili... Hepsi bahane, maksat daima O'dur.” diyebilecek kadar aşk ile imanı ayrılmaz şekilde tarif etmiştir.

Tüm varlıkları Yaradan’ın bir sureti olarak görmüş, Mevlâ dışındaki sevgililerin sadece bahaneler olduğunu, maksadın O’na ulaşmak olması gerektiğini belirtmiştir. Gerçek aşk, inançtır. İnanç, aşktır. Dünya o aşkın temsil yeri, o aşkı kuşatmayan her unsur ise birer put gibi O’na yabancıdır.

Öyle bir sevgililiktir ki bu; raks ederek, şiirler ve en yüce duygular ile ona gidilir. Aşk, inancın en duru haliyle teslim olmaktır Yaradan’a. İman aşksız olamaz. Eğer kalp bahanelerden biri için atıyorsa, aşk O’na değildir. İman ile gelir aşk ve gerçek inancın karşısında tek aşk durabilir, tüm putlar yıkılır... Aşkın olduğu kalpte de tek inanç O’nadır.

Aşk ile iman nasıl aynı kalpte olabilir ki? Hem vuslat istemek, hem de dünyayı sevmek olmaz. Tasavvuf ehli için yaşamsal ihtiyaçlar dışındaki hiçbir şey insana gerekli değildir, insan Allah'a kavuşacağı gün için yaşar, bu vuslata erişinceye kadar da imtihan alemi olan dünyada dünyevi zevklerinden arınıp kavuşma gününü bekler. Mevlâna da tıpkı Mecnun’un duasındaki gibi “tepeden tırnağa aşk” olmaktan başka hiç bir şey dilemez:

“Ya Rab belâ-yı aşk ile kıl âşinâ beni

Bir dem belâ-yı aşkdan etme cüdâ beni.”

(Ya rab, beni aşk belasıyla tanıştır, 

Bir an olsun bile beni aşk belasından ayrı düşürme.)

Lakin yine de Mecnun Leyla olmadan bu dünyaya tahammül etmek istememiştir. Mecnun’un ölümünden hemen önce söyledikleri bunun delilidir:

"Ya Rab manâ cism ü cân gerekmez

Cânânsuz cihân gerekmez."

Leyla’ya git diyen kendisiyken, ardından onsuz yaşamak istemeyen, aşkına teslim olmuş olan da yine kendisidir. Bu dünyada bir cân taşıdıkça, bir de cânân şart demek ki...

Dünyevi bir aşk içinden geçerek gerçek aşka ulaşabilse de insan, Leyla’ya “Leyla benim içimdedir, sen kimsin?” diyen Mecnun gibi, aşk kimilerine göre ayrılıkla biter ve kimilerine göre de sonsuz kavuşma olan bedenin ölümüne denk düşer. Mevlana için sonsuz birliktelik olan bu hal, en büyük bayramdır.

 

738. Vuslat yılının yıldönümleri ile anılıyor Mevlâna. Manisa’da da MEDAR Mevlana Düşüncesi Araştırmaları Derneği ve Şehzâde Mehmet Eğitim Kurumlarının birlikte hazırladığı; Hz. Mevlânâ'nın 22. kuşak torunu Esin ÇELEBİ BAYRU Hanımefendi'nin verdiği bir konferans ve Nadir KARNIBÜYÜKLER Beyefendi’nin postnişinliğinde Konya Mevlevî Topluluğu tarafından icra edilen bir mukabelenin verildiği güzel bir etkinlik yapıldı. Emeği geçen herkese teşekkürlerimizi sunarız.

Ne güzel bu haftayı “aşk” ile ananlardan olmak...

Aşkın yolunda kalınız.