Lisa ve civcivler

O gün Salihli'de işlerim biraz uzun sürmüştü. Eve geldiğimde bir de ne göreyim? İki civciv. "Cik, cik, cik..." hiç durmadan ötüşüyorlar. Komşumuzun oğlu iki civciv hediye getirmiş. Ne zamandır benim de aklımdaydı civcivler.

Derken aklıma bizim Lisa geldi. "Bu kerata civcivleri yer" diye düşünmeye başladım. Çocuklara "Aman dikkat edin civcivlere bir zarar gelmesin!" uyarılarımın ardı arkası gelmiyor.

Sabah ekmekçi erkenden geldiği için ben de mecbur erken kalkıyorum. Artık esnaf oldum. Gerçi işletme sahibi ben değilim ama işçi esnaf olarak kalıp görev başında bulunmak bize yakışıyor. Açtığımız mini büfeden bahsediyorum. Günlük 30–40 Liralık alışverişlerle rekora koşuyorum. Gerçi hiç şefte yapamayanlar da varmış. Ben biraz daha şanslıyım. Neyse.

Kalktım. Etrafın temizlikleri bittikten sonra cibileri dışarı salıverdim. Lisa ve bebişler yukarıda, taraçada yatıyorlar bizimkilerle beraber. Onun için içim rahat.

Bir ara Erinç'i gördüm. Onunla birlikte Lisa da aşağı inmiş. Benim evde işim olduğu için içeri girdim. O ara Lisa’nın evin arkasından bahçeye doğru koştuğunu gördüm. Aklıma geldi cibiler. Erinç'e: "Bak bakalım cibiler yerinde duruyor mu?" diye seslendim. "Baba bunların biri yok!" demez mi. "Eyvah! Lisa cibiyi yedi!" dedim kendi kendime. Bir gün önce de ağzından almışlar.

Hemen evin arka bahçesine dolandık. Cibiyi Lisa uygun bir yere koymuş, diğerini almaya giderken gördük. İlahi Lisa, sen çok ömürlü ol emi. Arkadaş cibileri kendi yavruları sanıp kaybolmasınlar diye doğum yaptığı yere taşıyormuş.

Neyse artık alıştı. Ağzıyla alıp götürmeler biraz kesildi. Ne çare bu sefer de onların mamalarını yiyor.

Diğer bebişler de onlarla oynamaya çalışıyorlar. Ama garipler pek cılız. Yaşarlar mı bilmem. Lisa’nın annelik damarıyla yaşarlarsa yaşarlar. Arkadaşlar kendi anneleri gibi onun koltuk altına girerek soğuktan korunmaya çalışıyorlar. Ben bu manzarayı dergilerde gördüğümde foto montaj sanırdım.

Annelik ve dostluk böyle bir şey herhalde...