Lise edebiyat kitapları ve savurganlık...

Milli Eğitim Bakanlığının geçen dönem başlattığı ders kitaplarının bedava dağıtılması önemli bir hizmettir.

Eskiden, her dönem başında, öğrencilerin ve velilerin kitap araştırma telaşı önemli ölçüde azalmıştır.

Kitapların, birinci hamurdan ve kaliteli kağıtlara basılması ;renkli ve canlı resimlerle donatılması da başarılıdır.

Yıllardır Edebiyat kitaplarında yer alamayan ''Yasaklı '' Yazarların eserlerine de yer verilmesi önemli bir aşamadır.

Kitaplar hazırlanırken,

İnceleme, anlama, yorumlama, ders içi etkinlik, ders dışı etkinlik, ölçme ve değerlendirme;

Projeler, kaynak bildirme ve hatırlatma kriterleri esas alındığı belirtilmektedir.

Ancak, bunca iyi niyetli söylemlere karşın, önemli derecede kavram kargaşası yaşanmaktadır.

Yüzlerce yanlışlığı burada saymak ve yorumlamak mümkün değildir.

Bir kaç örnek, birçok şeyi anlatacaktır sanırım.

Örneğin:Lise 11.Sınıf Türk Edebiyatı kitabında , etkinlik adı altında sunulan ;aslında tamamen ev ödevi mahiyetindeki araştırma soruları, bir öğrencinin aylarca zamanını alacak niteliktedir.

*Bu etkinliklerin altında yer alan ve parantezler içinde açıklanan ( 47. sayfadaki, 5. soruya yöneliktir...gibi) görevlerin pedagojik mantığını çözmek çok zordur.

*Divan Edebiyatından ve Eski Türk Edebiyatından seçilen metinlerin, şiirlerin dili oldukça ağır Farsça ve Arapça kelime ve tamlamalardan oluşmasına rağmen, bunların sözcük anlamlarının verilmemiş olması şaşırtıcıdır.

Bu metinlerin ve şiir bölümlerinin , günümüz Türkçesiyle, ''Toplu'' açıklamalarının yapılmış olması anlamı kavramakta yeterli olamamaktadır.

Çünkü bilinmeyen sözcük birer problem odağıdır.

Zira , bu çocuklar , Osmanlıca tahsili yapmadıklarından sözcüklerinin anlamlarını bilmeleri için ''Kahin'' olmaları gerekmektedir.

Edebiyat kitabına, Sadullah Paşa'nın, ''Ondokuzuncu Asır'' Şiirinin 25 beytini birden yazmanın da bir mantığı yoktur.

Kısa ve sade eserler, sözcüklerin anlamlarıyla bir arada verilseydi daha yararlı olacaktı.(Bknz:s, 14)

''Ziya;hayalen iken şimdi bil-fiil sai....//Zılal;zail iken şimdi ziver-i mir'at...'' (S. 14, 9. Beyit)

Yukarıdaki beyti , 40 yıllık Osmanlıca hocasının bile sözlük kullanmadan anlaması mümkün değildir.

Kaldı ki bunları, sınıf içi ''Etkinlik'' Adı altında 16 yaş gurubuyla , uygulamak ne kadar keyifli (?) olacaktır kim bilir ?

İnceleme çalışmalarının amacı: Öğrencilerin, Türkçeyi doğru, etkili ve güzel kullanma becerilerini geliştirmeyi hedef aldığına göre, bu anlayışla hedefe nasıl ulaşılacaktır acaba ?

Bu kitapları hangi üstün yetenekli yazarlar hazırlamaktadır ?

Eğer seçkin öğretmenler hazırlıyorsa, neden diğer ''Seçkin '' Öğretmenlerin haberi yoktur ?

Ayrıca kitap üzerine yazı yazmayı teşvik eden bölümlerin sayısı da bir hayli fazladır.

Sadece , İlkokuma yazma kitaplarında olması gereken bu uygulamanın üniversite adayı, lise öğrencilerinde de uygulanması garip değil midir ?

Edebiyat vb. kitapların, hemen hemen yarısını kapsayan , ''Etkinlik; öz eleştiri tablosu (?), karakter çözümleme /Tip tablosu gibi bölümlerde yer alan boşlukları doldurma ve karalama bölümleri yer almaktadır.

Öğretmenler ne kadar dikkat etse de yanlış bilgilerin yazılabileceği bu bölümler yeni nesillere hatalı bilgileri iletirse ne olacaktır ?

Kitap karalamak yerine, defter ve not tutma terbiyesi verilseydi daha uygun olmaz mıydı?

Kaş yaparken göz çıkartılmakta; Dimyat'a pirince giderken de evdeki bulgurdan olunmaktadır. ''

Bu kadar ağaç katliamının yapıldığı; binlerce hektar ormanın yakıldığı fakir ülkemizde, bu kağıt savurganlığı ne anlama gelmektedir ?

Bu kadar zengin miyiz ki kitapları karalayıp yok edelim...

Bu kitapların sistematik bir öz denetim içinde, gelecek yıl kullanılmak üzere saklanması gerekmez miydi ?

Her yıl yenisini bastırıp, bedava dağıtacak kadar savurgan ve zengin (?) olan devlet, acil ilaç gereksinimi olan hastalara karşı nasıl oluyor da bu kadar cimrileşmektedir ?

Çevremdeki birçok okulda öğretmenler , sınav kağıdı ve fotokopi parası toplamaktan helak olmaktadır.

Asli görevini bırakıp , öğrenciye avuç açarak bozuk para toplayan öğretmenleri görünce içimiz acımaktadır.

Bir tarafta bunca kitap savurganlığı, bir tarafta da ''Fukara manzaraları'' , bizim kaderimiz olmamalıdır...

Labaratuvarı, kitaplığı, yakacak odunu olmayan okullarla donatılmış, Milli Eğitim Bakanlığının bu kitap savurganlığına alet olması çok düşündürücüdür.

Çöpe giden her kitap , yanında bir ağacı da yok etmektedir...Geleceğimiz kararmaktadır...

Çocuklarımız herşeyin en güzeline layıktır...Kaliteli eğitim; sağlıklı yaşam en doğal haklarıdır...

Onlara gelecekte aydın ve zengin bir Türkiye bırakabilmemiz için ,

Kendi ayakları üzerinde duran, erdemli bir devleti idame ettirebilmemiz için,

Akıllı projeler üretmeli, tasarruf bilincine erişmiş yurttaşlar yetiştirmeliyiz.