Livane

Livane...
İki bilezik vardı kolunda...
Biri Çoruh diğeri Yeşil Doğası...
Çoruhu durdular...
Sesimizi çıkarmadık...
Yeşili solduracaklar, Doğayı öldürecekler...
Yine susalım mı?
Livane...
Eğitim diye söze başlayan neredeyse her cümle Livane'yle tamamlanıyordu...
Silah değil kalem alır Livaneli denirdi...
Ya şimdi...
Şimdi öyle bir anımsama dolanmıyor kimsenin diline...
Kalem değil tesbih alıyor Livaneli...
Livane...
Caddeler insanla dolu;
Köşe başı sohbetleri dönerdi
Maksim Gorki'li...
Ya şimdi...
Ne insan var cadde dolduracak...
Ne de Maksim Gorki okuyacak yazacak...
Livane...
Neyi mi ünlü?
Kala kala bir "İyiliği" kaldı elinde...
Elması, armutu, pekmezi değil meşhuriyeti...
Korunabilen tebessüm yaratan belki de tek özelliği...
İnsan...
Hala insanıyla ünlüdür Livanem...