Lokma Lokma İzmir

İzmir’e yerleştiğim ilk zamanlardı. Oturduğum ev, Karşıyaka-Aksoy’daki Çamlık’ta; sıklıkla kendilerine gidip geldiğim, Teyzemlerin evi ise Hatay-Hıfzısıhha durağının oradaydı.

Önceden de birkaç defa geldiğim İzmir’i sevmiştim. Ve o ilk dönemlerimde, İzmir’i ve çevresini bol bol gezmeye, tanımaya çalıştım. İşte bu kent gezilerim ve günlük iş-ev tempom içerisinde bir şey çok ama çok dikkatimi çekmekteydi. Sokak aralarında ve geniş caddelerin kaldırımlarda sıklıkla gördüğüm kuyruklar ve hakli vakti yerinde olduğu her hallerinden belli olan insanların, ellerine aldıkları kaplarda yedikleri ya da soğumadan evlerine götürmeye çalıştıkları yuvarlak tatlılar.

Ekmek hamuruna benzeyen ama bir miktar daha kıvamsız olan hamuru, elleriyle ufak ufak koparıp kızgın yağa atan, yaşlı başlı, kelli felli, göbekli ve de sevimli lokma ustaları. Gerçi artık “<ı>el değmeden makine ile lokma dökülür” konseptine geçti pek çoğu ama inanın maharet yine ustalarda.

Kızgın yağda pişirilen hamur, özellikle tarçınla lezzeti zenginleştirilen şerbetiyle buluşuyor ve sıcak sıcak kaplara konuyordu. Üzerine de bir iki tane kürdan, yanına bir peçete; haydi afiyet olsun kaldırım üstünde.

Hayır için lokma döktürmek ve yoldan geçen insanlara bu tatlıdan dağıtmak, İzmir’in en karakteristik özelliklerinden, hoş adetlerinden biri.

Biliyorum, bu yazıyı okuyanlar içinde de “<ı>ah şimdi bir lokma olsaydı da ağız tadıyla götürseydik” diyenler çokça vardır. Özelikle İzmir dışındaki İzmirlilerden özür dilerim.

İlk zamanlar, cadde kaldırımlarının üstündeki, ne bileyim sokak aralarındaki bu lokma kuyruklarına girmekten utanmaktaydım. Bir küçük kap bedava lokma için, o kuyrukta sıra bekliyor olmayı kendime yakıştıramıyordum doğrusu. Ama sonra anladım ki bu müthiş bir adet ve o kapların içindeki tarçın kokulu lokmalar da harikulade bir lezzet.

Şimdi hiçbir lokma kuyruğunu kaçırmıyorum. Benim Hanım’ı geçtim vallahi. Alıyoruz ikimiz de birer kap lokma, hemen oracıkta, cadde üstü, sokak ortası bilmem ne demeden kürdanları batırıp batırıp, yaşatıyoruz damaklarımıza, tarçın kokulu lokma bayramlarını.

Sokaklarında şerbet tadı var İzmir. Lokma lokma boğazımda, lezzet lezzet damağımdasın ey güzel şehir. Vallahi de, billahi de...

Not: Yazı fotoğrafı www.doruksat.net adlı siteden alınmıştır.

@Geçen sene ki Sevgililer Günü için “Sevgililer Günü’nde Hangi Şarap İçilir?”: http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=25670

@Geçen sene ki Sevgililer Günü için “Aşk’ın Simgesi ‘Zar’dır”: http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=25810

@Geçen sene bugün “Irak’lı Çocuğun Amerika’lı Generale Yazdığı Mektup”: http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=26050