Lütfen! Bu sefer yesin!!!

Sebze-meyve pürelerine başladıktan sonra Selimle yemek masasında uzun uzun vakit geçirdiğimizi hatırlıyorum. Henüz 9 aylıktı ve kendi kendine yemek yiyebiliyordu. Tabii ki döke saça ama önüne ne koysam yalayıp yutuyordu. Sonra da doğru banyoya... Ne zaman ki kardeşi oldu yemek konusu benim için bir kabusa dönüştü.  Şapur şupur yalanan çocuk, brokoli bile gördü mü yemek için ağlayan çocuk ağzını bir kapadı, kapayış o kapayış... Günün birinde, bu çocuk sağlıklı gelişemeyecek endişesiyle problemli çocuklarla çalışan bir arkadaşımı çaresizlik içinde aramıştım. Söyledikleri o kadar imkansız ve uygulanamaz gelmişti ki kendimde onları gerçekleştirme gücü nasıl bulacağımı bilemiyordum. Zaten bunları uygulama gücünü de bir haftada toplayabildim.

İŞİN ÖZÜ...

Çocuğunuz kendi kendine yeme çalışmaları yapmaya başladığında işe el koymanız, aslında işe el koymamanız ama durumu organize etmeniz gerekiyor. Merak etmeyin daha sonra da treni kaçırmış olmazsınız. Önemli olan tutarlı olmak ama ısrarcı olmamak. İddialaşmayı ileriki yaşlara ve başka konulara bırakın ki sözünüzün o dönemde bir değeri olsun.

Öncelikle arkadaşımın bahsettiği yöntemi paylaşmak istiyorum.

Eğer bunu küçük yaşta yapabilirseniz ileriki dönemde yemek sorununuz ya azalacak ya da kalmayacaktır zaten.

Günlük yemek saati rutinininiz olmalı, tıpkı uyku saati rutuniniz olduğu gibi :

Her gün aynı saatte, aynı yerde, aynı öğün yenmeli.

Yemek saati geldi mi sofrayı mutlaka hazırlamalısınız. Çocuğunuzu sofraya davet etmelisiniz ve gerisini ona bırakmalısınız. Yemek konusunda isteksiz bir çocuğunuz varsa maalesef benim de yüzleşmek zorunda kaldığım şu senaryo ile karşılaşacaksınız. Masaya gelecek, sandalyesine oturacak, tabağındaki yemeğe bakacak, tabi ki beğenmeyecek, size bakacak, sizden tepki gelmezse bir süre sonra kalkıp gidecek.

Dikkat! Sizden tepki gelmemeli zaten. Ne kadar zor olduğunu biliyorum; zira bunu uyguladım. Çocuğunuzun hiçbir şey yemeden kalkıp gitmesinin yarattığı kalp acısını her anne gibi ben de biliyorum. Hele de bu sadece bir sefere mahsus değilse... Ama bırakın yemeğini yemesin. Tek bir kelime bile etmeyin. Bırakın yemek yeme konusunda kendi karar verdiğini düşünsün...

Bu yöntemi uygularken yapmanız gereken, evin çeşitli yerlerine çocuğunuzun oynarken ya da yanından geçerken farkedebileceği gibi kuru meyve, taze meyve, fındık, badem gibi besleyici atıştırmalıklar yerleştirmeniz. Sakın çocuğunuza bunların onun için olduğunu söylemeyin. Yoksa onları da yemez. Göreceksiniz sesiniz çıkmadı mı onlardan atıştırmaya başlayacak. Bir süre sonra bu atıştırmalık tabaklarını, çocuğunuza çaktırmadan koyduğunuz gibi yine ona çaktırmadan ortadan yok edin. Yemek saati geldiğinde kendini aç hissetmesini istiyoruz, öyle değil mi?

Yemek saati mi geldi? Aynı taktik yine, yeni, yeniden... Sabredin... Bunu beş yıl kadar önce yaptığım zamanki kalbimdeki sıkışmayı şu an hala hissediyorum.  Ama lütfen sabredin...

Çocuğunuzun yemeğe karşı tepkisi şu şekilde gelişecek.

1-İlk hafta (belki biraz daha uzun sürebilir) – tabaktaki yemeğe bakıp yemeden kalkacak.

2- İkinci hafta (ya da biraz daha sonra) – çatal ya da kaşığını alıp tabaktaki yemekle oynamaya başlayacak ama yine yemeden kalkacak.

3- Üçüncü hafta (belki biraz daha uzun bir süre) – oynamayı bırakacak ya da yine biraz oynayacak ama bu kez yemeğin tadına bakacak ve sonra yine yemeden kalkacak.

4- Dördüncü hafta (umarım daha uzun sürmez) – yemeğinden birkaç kaşık yiyecek ama bitirmeden kalkacak.

5- Beşinci hafta - Mutlu son! Çocuğunuz yemeğini yemeye başlayacak.

Bu süreleri tahmini veriyorum. Çocuktan çocuğa değişebilir, tepkiler tam aynı olmayabilir ama büyük olasılıkla benzer bir senaryo ile karşılacaksınız.

Bu süre zarfında çocuğunuzun bakımından sorumlu olan ya da çocuğunuzla yakın ilişkide olan herkesin sizinle aynı şekilde hareket etmesi gerekli. Bakıcınız, anneanne, babaanne ya da eşiniz, her kimse o da bağrına taş basıp bu yöntemi uygulamalı. Yoksa emekleriniz maalesef boşa gider. Siz sofradan aç kalkmasına izin verip nasılsa bir kaç hafta sonra kendi kendine yemek yemeye karar verecek diye beklerken anneannenin dayanamayıp da yedireceği bir dilim börek bir çuval inciri berbat edebilir.

İştahlı bir çocuğa günaydın diyebilmeniz dileğiyle...

Terazi Lastik Cimnastik,

Yemek yemeye de ikna ettik!

www.terazilastikcimnastik.com