Maarif müdürleri

Sayın okurlar ; “Maziye dön de bir bak , neler göreceksin. “ diye başlayan eski bir şarkı vardır. Biz yaşları 70 üzerinde olanlar mazide Türkiye adına , Türklük adına güzel şeyler yapıldığını gördük ,yaşadık..

Atatürk Türkiye’si, o nüfusu 15 milyon olan ,hazinesinde para olmayan, fakir ama vakur yöneticisi ve halkı çok güzel şeyler yaptı…

Atatürk’ün reform denen hareketleri , demiryolları , fabrikalar ,Üniversiteler ve daha bir çok şey… Halkın ve yöneticilerin kafasında çalışmak ,ülkeyi ileri götürmek gayreti yerleşmişti.. Yöneticilerin gözünde para- pul yoktu..

Hepsi idealist olarak bütün gayretleri ile vatanları için çalışırlardı… 1930 -1940 yıllarda il ve ilçeler de ki önder kadrolar da Kaymakam – Savcı –Maarif memuru veya iller de Vali – Savcı – Maarif müdürü üçlüsü vardı. ( Milli eğitim müdürlerinin isimleri Maarif müdürü ve Maarif memuru idi. )

Benim babam da Okul müdürü olarak Maarif memurluğu ve Müdürlüğü yaptı.. Bütün devlet törenlerinde , Bayramlar da babamın en ön safta oluşu , Bayramlar da Vali ile beraber öğrencilerin ve halkın bayramını kutlamasını , sonra da kürsüye çıkıp konuşmasını ( nutuk ) gururla seyrederdim…

Eğitime , öğretmenlere verilen değer olağanüstü idi.. Maarif müdürü ilin Vali’den sonra gelen ikinci adamı idi..

O devirler de Belediye başkanları pek bilinmezdi. Bir çok yerde de yoktular.. Onların işleri yasa gereği Kaymakam ve Vali tarafından yapılır ,olanlar da kenarda köşede kalırlardı.. Sonra ne olduysa bu üçgen bozuldu..

maarif müdürleri geri plana itildi.. Yerlerine Belediye başkanları ,daha da kötüsü iktidarda ki partinin il ve ilçe başkanları aldı.. Onun için ben bu törenlere gitmiyorum. !... Milli eğitim müdürü olan babamın yerinde konuşmasını dahi bilmeyecek kadar eğitimsiz bir kişiyi görmek istemiyorum..

!950’den sonra adım adım eğitime verilen önemin azalmasıyla inanın Türkiye’nin kaderi değişti.. Yazık oldu Türkiye’ye ve Maarif müdürlerine..

O değerli insanların bir kenara itilerek ,yerlerine konulan kimselere bakın; bakın bakın da hakikaten siz de yazık olmuş Türkiye’ye diyeceksiniz..

Issız dağ başında köyde ,yokluk içinde ,köy çocuklarının eğitimi için fedakarlık yapan öğretmen arkadaşım , Senin değerini bilenler yavaş yavaş azalıyor ,bunlara bakıp küsme ,üzülme , çünkü sen orada bir öndersin .

Kim ne derse desin ,seni bayramlara almasalar bile yine öyle kalacaksın..

Atatürk Türkiye’si sana minnetdardır…