Maçı Seyretmeye Değil, TT Arena’yı Görmeye Gittim

Doğrusu, TT Arena’yı çok merak ediyordum.

Galatasaray’ın stadı denmesine karşın Galatasaray’ın “bir Allah kuruşu” yok/tu. Bu, benim değil, Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’ın sözü.

Anımsayalım, Başbakan Erdoğan ne demişti:

“Birileri çıkıyor Seyrantepe stadında filancanın emeği var diyor. Çok açık net konuşuyorum. Stadın A’dan Z’ye yapımında Galatasaray Kulübünün bir Allah kuruşu yoktur. Tamamiyle bu tesis TOKİ tarafından yapılmıştır.”

Futbol kamuoyunda “Galatasaray’ın stadı” diye bilenen TT Arena’da maç izlemek nasıl olurdu?

İşte, Türkiye-Estonya hazırlık maçıyla bir fırsat doğmuştu bana. Maç izlemeye değil, sırf TT Arena’yı görmeye gittim. Sonra benim gibi düşünlerinin de olduğunu gördüm. Bunlardan biri de, yan yana düştüğümüz Fenerbahçeli bir genç, Fatih’ti.

*****

TT Arena’ya ulaşmak bana öyle kolay gelmedi. Bunu metroda geçen zaman bakımından söylüyorum. Öyle ki, kendimi özgürlüğe koşan, ışığı arayan, deyiş yerindeyse, bir yeraltı çalışanı olarak gördüm.

Önemli maçlarda, Galatasaraylı taraflara, TT Arena’ya, metroyla gidip döneceklere kolaylıklar!

Gitmek dönmek bir yana, TT Arena’yı beğendim. Sonra da, Fenerbahçe Şükrü Saracoğlu Stadı’yla karşılaştırma geçti içimden.

Hangisi daha güzel, hangisine ulaşımı daha kolay?

“Daha”lar, “daha”ları getirebilir!

TT Arena’da, bir ulusal maç izlenmeye gelindiği için beğenmediğim de vardı. Kuşkusuz bu, öznel bir yaklaşım görünse de, başka statlarda da görülecek bir “saplantı”, “hastalık”...

Neydi o “saplantı”, “hastalık”?

Galatasaraylı taraftarların Emre Belözoğlu sevgisi (!) ...

Bu öyle bir sevgi (!) ki, Emre, kaleye şut çalışması sırasındaki Galatasaraylı taraftarlarca ıslıklandı. Emre de, yanıt vermekte gecikmedi, şutlari kaleye atacağınca, ıslıklayanların bulunduğu tribüne attı. Emre, maç içinde de, top, her ayağına geldiğinde ıslıklandı. Penaltı kazanan, penaltıyı atmaya hazırlanan Emre’nin, rakip oyuncu gibi ıslıklanmasını yorumlamaya gerek kalmıyor.

Emre’yi ıslıklayanlar vardı da, alkışlayanlar yok muydu?

Olmaz olur mu?

Islıklara alkışlar karşılık verdi.

*****

Takım formalarıyla gelen taraftarlar vardı.

Güzel olanı rakip takım formalarını üzerine geçirenlerin, Emre’yı ıslıklayan ve alkışlayanların iç içe oturmalarıydı. Gözüme ilişen 4 arkadaş, “Dört Büyükler”in formaları vardı üzerinde, özlenen bir “görüntü”yü yansıtması bakımından tam da “karelik”ti.

“Keşke”yle içimden geçirdim:

Eskiye dönülür mü?

*****

Türkiye: 3 Estonya: 0

Stat: Türk Telekom Arena

Hakemler: Lee Probert, Mike Mullarkey, Jacob Dorian Collin (İngiltere)

Türkiye: Sinan Bolat - Gökhan Gönül, Servet Çetin, Serdar Kesimal (Dk. 83 Gökhan Zan), Hakan Balta - Emre Belözoğlu (Dk. 46 Gökhan Töre), Selçuk Şahin (Dk. 71 Mehmet Topal), Selçuk İnan (Dk. 46 Sabri Sarıoğlu), Arda Turan (Dk. 46 Mehmet Ekici) - Kazım Kazım, Burak Yılmaz (Dk. 71 Semih Şentürk)

Estonya: Pareiko - Piiroja, Kruglov (Dk. 46 Puri), Kink (Dk. 62 Purje), Vunk - Vassiljev, Klavan, Jaager (Dk. 46 Sisov), Ahjupera (Dk. 62 Zenzov) - Saag (Dk. 73 Teniste), Palatu

Goller: Dk. 8 Emre Belözoğlu (pen), Dk. 28 ve 35 Kazım

TURGUT ÇELİK/ Mersin (Geçici olarak İstanbul)