Madalyonun öteki yüzü

Şu günlerde anne babaler hayli telaş içinde. Çocukları bir üniversiteyi kazanmışsa sevinçten uçuyorlar.

Yıllarca yavrularının başının etini yediler. Kimbilir kaç bin defa onların kulaklarının dibinde "Çalış, çalış.." dediler.

Bugün bir konuşmaya şahit oldum:

"..mademki 3.sınıfa geçiyorsun. X üniversitesinin işletme bölümünü niye terk ediyorsun?"

"İş bulamam diye.. Kuzenim Türkiye yirmi yedincisi oldu. Elektronik okudu. Yıllar sonra iş buldu. Bu beni korkutuyor."

"Ama sen işletme okuyorsun..."

"O da aynı.. Çevreme bakınca karamsarlığım artıyor."

"Şimdi yeni kazandığın bölüm ne?

"Edebiyat öğretmenliği.. Hiç olmazsa bir dersanede görev alırım."

"Şimdi iki yıl boşa mı gidecek?"

"Evet."

..

Madalyonun öbür yüzü:

Bir tanıdığım var. Edebiyat mezunu. Puanı 85. Ataması gerçekleşmedi.

Dersaneler mi? Yeni mezun birine 500 YTL teklif ediyorlar.

Durum bu. 95 alsın diyebilirsiniz.

Normal insan 95 almaz.

Öyleyse bu ülkede normal insanlara iş yok.

Olsa bile maaşlarda eğitim giderleri va emek dikkate alınmıyor.

Durum vahim.

Eğitim çıkmazda.

Öteleme, ama nereye kadar.

Anne babalar, çok fazla sevinmeyiniz. Soğuk kanlı olunuz.

Yöneticilere duyurulur.