Made in Turkey

Galatasaray, Euro 2008’in Türkiye’si gibi yine taraftarın yüreğini ağzına getirip son dakika golüyle turu geçti. Düello şeklinde geçen maçı Galatasaray 4-3 kazandı.

Daha maçın 11. Saniyesinde Bülent Korkmaz’a hoş geldin diyordu Bordeaux. Bu da bir rekordu belki de, bir teknik direktörün takımı başındaki en erken golü, kalesinde gördüğü.

Adeta 1-0 başladı maç, 0-0’ın bile riskli olduğu bir platformda. Bülent Korkmaz’ın göreve geldiği andan beri kafasında tasarladığı taktikler bir anda boşa çıkmış oldu. 0-0’ın değil de 1-0’ın rövanşı oluverdi bir anda maç.

Sevindirici olan Galatasaray’ın golden sonra maçı bırakmaları ve tura inanmış bir görüntü çizmeleriydi. Derken maçın ilk yarısını Arda ve Kewel’ın jeneriklik iki golü ile bir anda öne Galatasaray.

Bordeaux ikinci yarıya inanılmaz bir şekilde ümidini kaybetmiş ve oyundan düşmeye hazır bir şekilde çıktı. Defansın arkasına atılan paslar bir çok gol pozisyonu doğursa da, ilk yarıda aşırı efor sarf eden Baroş ve arkadaşları bu pozisyonları cömertçe harcadı. Bu dakikalarda taraftarın çileden çıkmasına Arda’nın güzel golü engel oldu.

Ne olduysa bu golden sonra oldu ve sahada bambaşka bir Galatasaray izlemeye başladık. Kafada maçı bitiren, turu atlayan bir onbirin etkisiz mücadelesi felaketin sinyallerini veriyordu resmen. Atılacak bir gol, üçüncüyü de peşinden sürükleyecekti şüphesiz. Aynen de böyle oldu.

Oyunu beraberliğe getiren Bordeaux, bizim yaptığımız hatayı yapmadı ve sağlamcı futbolu ve ağır hareketleriyle resmen dakikaların hızlı geçmesini sağladı sanki.

Ama bir gerçek vardı: Euro 2008’de dünyaya maçların 90 dakika olduğunu öğreten bir ülkenin UEFA’daki temsilcisi Galatasaray.

Yine yüreğimiz ağzımıza geldi. Yine delirdik, isyan ettik. Ah ettik vah ettik kaçan pozisyonlara. Ama gol atmamız için dakikaların 90’ı göstermesi gerekiyordu. Derken Sabri çıktı sahneye ve Avrupalılar’a “biz bu maçı daha önce görmüştük” dedirttiren golü attı.

Bir Türk klasiği ile yeni tura merhaba dedi Galatasaray. Şimdi rakip Alman Hamburg.

Saraçoğlu’nda final hayal değil. Biraz azim, biraz inanç ve belki biraz da 2000 ruhu.

Başarılar 2000’in kaptanı Bülent ve başarılar Galatasaray.