Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

23 Mayıs '14

 
Kategori
Şiir
 

Madenci efsanesi

Madenci efsanesi
 

internethaber.com


 Abi bu geceler ne zaman biter
Bu kömür karası geceler
Durmadan kazdıkça herhalde
Gece olmayan bir yere varır bu eller.

Ne zaman ne zaman geceler biter
Yerin altında güneşler açar
Bu kömür karası ak günlere döner
Söyle bana baba, ne zaman bu acı diner

Kazarım kazarım yerin altını
Bulsam alsam ya o sarı altını
Nerede birader, nerede o günler
Sarı altın yerine  kara kömür verirler.

Hadi şimdi , biraz daha
Daha on saat kaldı sabaha
Allahım  güneşe nasıl bakacağız
Nasıl çıkacağız o kutsal toprağa.

Yerimiz yurdumuz bu, ekmek paramız
Hiç şikayetimiz yok, bu alın karamız
Kime anlatalım derdimizi kime yanalım
Herkes bizden dertli kanıyor yaramız.

Cankurtaran gelmiş kapıda duruyor
Adımı bir anam bir avradım soruyor
Böyle mi olacaktım, böyle mi varacaktım
Hani gün ışığı hani nerden vuruyor.

Yeraltında dünya  varmış gelsin bulsunlar
Benim adımı kara kitapta bir yere koysunlar
Bundan böyle kara urbalarımı anama versinler
Söyleyin bana oğlum, kızım nerede duruyor.

Bitsin bu ağıtlar tezelden bitsin
Bu ağlayan kalabalıklar tezelden yitsin
Beni ne yapacaksınız bu saatten sonra
Beni arayanlar artık Mevlaya gitsin.

Ah kara dehlizler oldu kara topraklar
Allahım hiç karadan kurtuluş yok mu
Niye kararmış bütün yeşil  yapraklar
Bir soru sormuşum size o bile  çok mu.

Sürerim treni yoldan ayrılmaz
Benim gönlüm yarimde bir türlü farımaz
Kara kömür taşırım dostlar hani ayıp mı
Gözüm sürmesidir silsen hiç arımaz.

Giderim giderim köyüm çok uzak
Bebeler bekliyor süt ile erzak
Şu kömürden kurtulayım derken
Olduk baştan aşağı biz kara toprak.

Sürerim sürerim canım yanıyor
Madencinin halinden kimse bilmiyor
Belki kara toprak anlar, kara halimden
Ondan gayrisi artık dert dinlemiyor.

Allahım ,nedir benim, kusurum günahım
Gün yüzü görmedim sizde kalsın ahım
Yüreğim yanıyor, gönlüm kan ağlıyor
Kara topraklar oldu benim bütün cenahım.

Bittim artık , bütün gücüm tükendi
Ne hava kaldı , ustam ne ümit verdi
Demek ki hayat bu kadar kısaymış
Peki, bu topraklardan söyle ne göverdi.

Alın beni tezelden dışarı alın
Gözlerim bir gün ışığı görsün
Sekiz saattir karalıklardayım
Bari gözlerime gün ışığı girsin.

Alsınlar götürsünler kara toprağa
Yerimi yapsınlar bir ağacın altına
Zaten insanlardan başka ümit yok
Bari yatayım şöyle rahat bir yatakta.

Bu dünyada bak derdini kim dinliyor
Kimisi ölmüş kimisi durmadan inliyor
Bütün bizler kara cehenneme tutsak
Kara bir zindanda bunlar içime sinmiyor

Nerede anam nerede kaldı babam
Ben halımı dostlara nasıl anlatam
Bir ekmek parası için dostlar
Gözlerim kapandı bilmiyor atam.

Hadi bırakıp gidin artık
Kara topraktan, kara toprağa artık
Bu vücut bir feryat olup seslenir
Ummanın sesleri sesime katık

 
Toplam blog
: 2579
: 848
Kayıt tarihi
: 24.10.10
 
 

Mesleğim eğitimcilik… Şimdi artık emekli bir vatandaşım… biraz şairlik, biraz hayalcilik, biraz s..