Mafevkine mütebasbıs madununa müstebit

Eskice bir deyimmiş. Meali ‘Üstekine yaltaklanıp alttakini ezmek’.

İş hayatında yükselebilmek adına sahip olmanız gereken onlarca vasıf vardır. Diploma, daha çok diploma, yabancı dil, tecrübe, teknolojik okur-yazarlık,  vs. Tüm bunlardan önce bilmeniz gereken bir şey daha var ki işte tam da budur ‘Mafevkine mütebasbıs, madununa müstebit’.

Telaffuz etmesi bir hayli zor olsa da herkesin az çok yaşayıp yaşattığı bir kavram aslında.

Özel sektörde kamuya nispeten son yıllarda azalma gösteren (özellikle insan odaklı çalışan çok uluslu şirketlerin ülkemizde boy göstermeye başladığı birkaç yıldan beri) bu durum hali hazırda kamu kurumlarımızın hiyerarşik yapısının vazgeçilmezleri arasındadır. Amirini yağlama, yaltaklanma vb.

Mülakat, her ne kadar sözlük anlamı ‘görüşme’ olsa da atama ve görevde yükselme literatüründe ‘torpil’ ile eş anlamlıdır. Hal böyle iken çalışan kariyerinde kendisini bir adım öteye taşımak için kendini geliştirme, yetiştirme yollarını terk edip, amirine, iş verenine yaltaklanmayı tercih ediyor. Yaltaklığı ölçüsünde elde ettiği mevkiinin gücü ile aynı yaltaklığı emrinde çalışanlardan bekliyor. Beklediğini bulamayınca da ‘madununa müstebit’ yani ezmeye başlıyor.

Sonuç; böyle gelmiş, böyle gidecek. Birilerinin bir şeyi olmadan bir yerlere gelmişlere bakın, ne de güzel yakışırlar oturdukları koltuklara… Bir de soytarılıktan öte vasfı olmayanlara göz atın, pek eğreti dururlar, hemen belli ederler kendilerini.

Herkesin bildiği konularda fazlaca konuşmaya gerek yok, kalın sağlıcakla…