Mağaradaki yarasa ile dağdaki kartalın aşkı

Gözü kör Yarasa!

Çıkamazsın dağlara,

Sen kalıver karanlık mağaranda

Göklerin ey yüce Kartalı!

Yakışır mı yanına kör Yarasa?

Aşağılarda uçma!

Sordum Kartal'a; ne buldun sen bu Aşk'ta?

Anlattı bana, ballandıra ballandıra:

Hep yüksekten Uçarım gündüzleri

Sınırım en yüksek dağın zirvesi

Görürüm uçsuz bucaksız gökyüzünü

Yerdeki karıncayı, denizdeki yunusu

Yeryüzüne inen ilk kar tanelerini

Sınırsızlığımla öyle övünürken

Ondan öğrendim sınırlarımı

Ne derece kör olduğumu

Her gece yeniden doğdu

Bana yeni dünyalar kurdu

Hiçbiri benim gündüz gördüklerim değildi

Nasıl olurdu 

Kör yarasa gecelerde benden fazla macera yaşardı

İple çekerim bütün gün geceyi

Gündüzler; gördüklerimle sınırlı,

Geceler ise; hayallerimizin sınırsızlığı

Yarasaya sordum nedendir Kartal'a aşkı:

Dedi ki; bana ne gerek gündüze çıkıp görmek olanı 

Benim gördüklerim değil bunlarla sınırlı

Nice renkli, nice heyecanlı

Öyle güzeller ki, gören gözlerle bakmalı

Bana gerek Kartal'ın cesareti, hızı

Yaymalı tüm Dünya'ya bu Aşkı

Anlatmalı bambaşka Diyarları

Görülemeyenlerin sınırsızlığını 

Çağla Meydan