Mahallede olay var

Her zamankinden garip bir uğultu vardı sokakta. Evlerin önünde kadınlar gruplaşmış konuşuyorlardı, sokaktan geçen okul çocukları da heyecanlı bir tartışma içindeydiler. Kahvede her günün aksine bir sessizlik vardı. Oysaki en çok uğultu kahveden çıkardı. Hele iş namus olunca, kahvenin delikanlısı çoktu. Ama aksine sessizdi kahvehane…

Dün gece yarısı mahallenin ara sokaklarında garip bir kargaşa yaşanmıştı. Mahallenin muhtarı, biraz merak, biraz kızgınlıkla dalmıştı sokağa. Muhtarın gitmesiyle sokaktaki gürültü bir anda kesilmemişti ama biraz sessizleşmişti. Mahalleli bırakın oraya gitmeyi, pencereden kafasını uzatıp sesleri bile dinlemiyordu. “Maazallah, polis şahit mahit yazar” demişti içlerinden birsisi, delikanlı oğluna. Durduk yere nerden çıkmıştı bu kavga diye düşündü mahalle esnaflarının çoğu. Muhtar evine döndü ve sessizce yattı o gece yatağına. Evine giderken, ne oldu diye soranlara düşük bir sesle “önemli değil, yapılacak iş değil, ayıp oldu” diyebilmişti sadece…

Kahve sessizdi, mahallenin delikanlıları huzursuz, aksine muhtarda gelmemişti kahveye. Oysa her gün sabahtan gelir akşama kadar kahvede otururdu muhtar, yoktu bugün. Her gün kahvede bangır bangır nutuk atan muhtar yoktu bugün. Herkesin gözü dün geceki ara sokaktaydı. Olaya neden olan Nalan, sabah ve öğlen bir ara kendini göstermişti. Ona sessizce bakanlara, garip garip ve anlamsız laflar atıyordu. Berber, kendisine her gün dedikodu yapmak için gelenlerin, bu gün gelmemesine anlam veremiyordu bir türlü. Oysa, bir gelse dün akşam evinin sokağında meydana gelen olayı anlatıverecekti. Herkes ne olduğunu, bağrışmalardan duyduklarını bir türlü içine sığdıramıyordu. Herkes olayı anlamışlardı. Herkes dışarıdaydı, mahallede her zamankinden fazla uğultu vardı. Muhtar evinden daha çıkmamıştı hala. Ne garip bir gündü. Nalan’sa, sanki dün olayı hiç yaşamamış gibi, her zaman ki bozuk ağzıyla söylenip duruyordu. Manav, kasap, bakkal’dan alış veriş ediyordu. Hepside Nalan’a söylenmesi gereken lafı ağzından çıkartmıyordu. Muhtar söylemeliydi Nalan’a söylenecekleri.

Muhtar bir şey söylemedi, mahalleden hiç kimse bir şey söylemedi. Herkes akşam olunca evine girdi. Evlerde bile bu kavga hiç konuşulmadı. Annelerin içinde bir korku vardı. Anneler oğullarına bakıp, sustular. Babalar oğullarına “bu çok ayıp” diyemediler. Mahallenin esnafı, sadece işlerini profesyonelce yapıp Nalan’la ticarete devam ettiler. Muhtar gelince, O sadece; “ayıp” diyebildi. Galiba onu da biraz sessiz söyledi. Okuldan gelen çocuk merakla babasına soruncaya kadar kimsenin bu konuda sesi çıkmadı. Çocuk sordu evin ortasında; “ne yüzle geziyor o Nalan bu mahallede.” Babası elini kaldırarak ayaklandı “koskoca muhtar varken, sana mı düştü lan eşek oğlu…”