Mahlûk Hasib (Aile)

Ulu çınar idi, alabildiğine mağrur. . .

Her dem yaprak aradı, buldu da bolca,

Bol iken madde! toz oldu etraf,

Unuttu gazeli, rüzgârda kaldı. . .

* * * *

Yolun sonu, hesap günüdür, biline,

Sahip olmalı, ele, bele, dile. . .

Kefenler yok olur, atalar ile. . .

Düşün de noktayı, kabullen artık.

* * * *

Dalların gözüme battı, zamanda.

Kazanlar kaynar bizim inançta.

Odunlar sürülür, yanlış bilmeden,

Uyan da helalleş, vakit gelmeden.

* * * *

Süleyman da olsan, canı, cananı bil,

İsmail’i düşün de, iblisi sil!

Çırpınmak faydasız, zamanı gelir,

Uyanır nebatlar, kıymet bilinir. . .

 * * * *

Hak aşkını bilirim, gelmese de dile,

Gönül kıran, Halil’i ni, ne bile. . .

Gözyaşı ırmak olup, aksın derine,

Ola ki, derman olur, incekalan derdine.