Mahşer Rüyası

Gece bütün sessizliğiyle süt liman denizi yararak giden ağır bir yük gemisi gibi ilerliyordu.

Emre, kafasını cama dayamış yolculuğun tadını çıkarıyordu. Karanlık yolda karşı şeritten geçen arabaların ışığını ve cama yansıyan görüntüyü görebiliyordu.

Uyukluyordu. Az önceki molada yediği köfteler uykusunu getirmiş olacak ki cama kafasını dayar dayamaz uykusu gelmişti.

Rüyaya dalmış ve şunları görmüştü:

Kıyamet kopmuş, insanlar mahşer meydanında toplanmıştı. Kimilerin yüzü kara kömür kimilerin yüzü ışıl ışıl. Bir su başı gördü. Müjdelenen Kevser'di o. Ah gideyim de peygamberimi göreyim dedi.

Daha hareket etmeden yanı başında bir esenlik buldu. Hurma koktu etraf, bir el hissetti omzunda. Serin ve selametli bir el. Olabilir mi, acaba o, olabilir mi, diye düşündü. Hevesle yüzünü çevirdi.

Tatlı rüyası muavinin sesiyle bölündü. İkramı soruyordu. Su içer mi diye soruyordu.

Mahmurca gülümserken "Daha çok yolumuz var."dedi.

"Evet" dedi muavin.

Gülümsedi, Emre . Evet, daha yolumuz var.