Mahzun Hanımsultan

Emel Nurcihan Sultan;

18 yaşına gelmiş, ömrünün en saadetli günlerini bekliyordu. Dış işleri katiplerinden bir memur ile evlilik hazırlıkları yaparken bir gün Erenköy'deki evlerine iki sivil polis gelip;

-Emel Nurcihan siz misiniz diye sorarlar. Evet der.

-Siz hariciyede biri memurla evlenmek üzere misiniz derler. Yine evet der. Bu sefer 

-Siz hanedan üyesi olarak hariciyeden birisi ile evlenemezsiniz. Hükümet buna izin vermez deyip giderler.

Niçin evlenemez mişim sorusuna cevap ararken, hayatının en büyük sürprizi ile karşılaşır. Hiç aklından geçmezken Sultan Reşat'ın torunu olduğunu öğrenir. Dedesi Mehmet Ziyaettin  Efendi, Sultan Mehmet Reşat'ın büyük oğludur, o güne kadar ismini Behiye olarak bildiği annesi Sultanın torunu Rukiye Sultandır. 1924 sürgününde Beyrut'a gidip arkasından gelen Sadrazam Sokollu'nun torunlarından milli mücadeleye katılmış Abdülbaki İhsan Bey'le evlenmiş 1925 yılında bir kızları dünyaya gelmiş adını Emel Nurcihan koymuşlardır. 1.5 yaşında iken Annesi baba kızı yanlız bırakıp ahirete göçmüştür. Babası Emel'i kucağına alıp vapurla İstanbul Karaköy limanına iner. Emel'in pasaportu olmadığı için babasını 3 gün nezarete alırlar. İmdada Macaristanda yaşayan halasının kocası Enişte, CHP milletvekili Mahmut Nedim bey yetişir. Atatürk'e İhsan bey'in Milli Mücadeleye katıldığını bunun hatırına yurda girişlerine izin vermesini rica eder. ''Kalsınlar ama kim olduklarını, nerden geldiklerini gizli tutup halka karışmasınlar '' şartıyla vize alırlar. Bu gizlilik içinde yıllar akıp gider, 1933 yılına gelirler.

Babası Petrol ofisinde çalışmakta olup 15 yıl polis takibinde kaldıktan sonra CHP ye üye olur. Dayıları teyzeleri hep yurt dışında  kimi Beyrut kimi Avrupa'nın değişik şehirlerinde çoğu fakir ama onurlarıyla hayatlarını devam ettirmektedirler.

1951 yılında Ziraat mühendisi İsmail Cemalettin Hodo ile hayatını birleştirip evlenir ve Banu, Bala ve Nazım adında çocukları olur.

Emel Nurcihan  Hanım bundan sonra ne zaman cemiyet içinde son padişahlar vatanı, sattı. Milleti bırakıp kaçtı deseler yüzünün kızarmasını engelleyemez. Çoğu kez, ''Keşke gelmeseydim de dayım ve teyzemlerle beraber mi olsaydım.'' diye düşündüğü olmuştur.

Ne zaman ki Menderes hükümeti 1952 yılında Hanedanın  kadın üyelerine 28 yıllık sürgünden sonra daha fazla hasretlik ve gurbetlik  çekmemeleri için yurda girişlerine izin verdi.

Kaderin cilvesine bakın ki; hanedan sürgünü olmamış olsa sürdüreceği hayatla, yaşadığı külkedisi hayatı ne kadar taban tabana zıttır,  Mahzun Hanımsultan Emel Nurcihan'ın.