Malcolm X'ten Obama'ya..

Bu yazının başlığını "Obama'yı kim sevmez" koyacaktım; ama nihayetinde kişisel bir tercih olan sevme olgusuna saygısızlık etmek istemedim.

Bir Türk atasözünde dendiği gibi; "Gönül kimi severse güzel odur." Ya da şöyle söyleyelim; "Göz kimi güzel görürse, gönül onu sever"..

Barack Hüseyin Obama bir Amerikalı.. Hem de "bir numaralı" Amerikalı. Ancak, gözümüze hiç de Amerikalı gibi görünmüyor. En azından benim gözüme öyle görünmüyor.

Bir kere "siyahi" oluşu, nezdimizde bir önkabul oluşturuyor. Amerikalı siyahilerin aslen Afrikalı olduğunu; bu ülkeye zorla getirilip köleleştirildiklerini ve dinlerinin de İslamiyet olduğunu biliyoruz.

Ben siyah bir Amerikalı gördüğüm de, Rahmetli Malcom X (Malik el-Şahbaz)'i hatırlıyorum. Bütün siyahlar tıpkı MalcomX gibi Müslümandır sanıyorum.

Tabii bir de özgürlük savaşçısı Kunta Kinte'yi hatırlıyorum.

Malcom X'i, Alex Halley'in o muhteşem üslubuyla kaleme aldığı eserinden tanıdım. Eser Türkiyede 1978 yılında yayınlanmıştı.. Kunta Kinte de yine aynı yazarın "Kökler" isimli eserinin kahramanı.

Kökler, siyah beyaz televizyon zamanında dizi olarak yayınlanmıştı ve biz Kunta Kinte'nin hiç bir zorluğun yıldıramadığı özgürlük mücadelesini o diziden izlemiştik.

Malcolm X'in hayatı da sonradan filme çekildi biliyorsunuz. O filimde Malcolm X'i siyahi aktör Denzel Washington oynamıştı (Kendisi sevdiğim siyahlardan biridir). Bu filmi de defalarca izledik.

Bizim tanıdığımız siyahlar bunlar..

Şimdi bir de Barack Hüseyin Obama'yı tanıdık.

İster geçmişte okuduğumuz kitaplar veya izlediğimiz filimlerin etkisiyle olsun, ister siyahların doğal olarak Müslüman olduğu ön kabulümüzden olsun, biz siyahları kendimize yakın buluyoruz.

Bu yüzden, ABD'ye "soğuk" bakan halkımız, Obama'ya "sıcak" bakıyor. Amerika'nın başkanı olduğu halde, bizim gözümüzde Obama Amerikalı gibi değil çünkü..

Obama'yı sevmeyen "beyaz Türkler" de var tabii.. Bunların da kendilerine göre gerekçeleri ve gerekçelerine göre çeşitleri var.

Ama ortak noktaları Obama'nın şahsında Amerika'yı görüyor olmaları..

Akıl, mantık, dış politika gerçekleri bunu gerektiriyor olabilir; ancak yazımın başında söylediğim gibi, bir de "gönül" var. Başkan Obama'nın da sözünü ettiği gönül..

Gönlümüz bu adamı sevdi. Çünkü, siyah yüzünde bir beyaz pırıltı gözledi.

Bir Türk türküsünde dendiği gibi:

"Göz gördü, gönül sevdi
Bizim ne günahımız var"

Beyaz Amerika'nın yüz yıllık önyargısını alt edip de başkan olan bu "esmer adama" karşı umutlarımı koruyorum ben..

Bir siyahı Amerika'ya başkan yapan "irade", elbette Onu, global zulmü önleyecek bir lider de yapabilir.

Çünkü ben, "beyaz Amerikalı" nın, bir siyahı başkan yaparak, İslam dünyasını tufaya getirmeyi hesaplayacak kadar "büyük irade" ye sahip olacağına inanmıyorum..

İnandığım bir "büyük irade" var; o da İlahi irade!..

Onun da yapamayacağı şey yoktur!