- Kategori
- Anılar
Manisa'da Bir Kazım Poyraz Vardı
Kazım POYRAZ (1929 - 02 Aralık 2017)
Manisa’da şair dostlarımdan bir Kâzım Poyraz vardı. Onun vefat haberini arkadaşlarımdan öğrendim ( 02 Aralık 2017). Nedenli üzüldüğümü ifade edemem. Allah gani gani rahmet eylesin. Mekânı gül - gülistan olsun.
Kâzım poyraz, 1929 yılında Afyonkarahisar / Emirdağ ‘ın Güveççi köyünde doğdu. İlkokulu köyünde okudu, 1944 yılında Eskişehir Çifteler Köy Enstitüsü’nde yatılı olarak okumaya başladı. 1947 yılında İzmir Kızılçullu Köy Enstitüsü’nün Sağlık Bölümü’ne okumaya başladı. Buradan da Hasanoğlan Köy Enstitüsüne nakli yapıldı. 1950 yılında mezun oldu. İlkin Mardin - Derik ilçesinde göreve başladı. Daha sonra Konya, Diyarbakır gibi illerde sağlık teşkilatında onurlu ve dürüst olarak görevinde bulundu.1981 yılında Manisa’da emekliye ayrıldı.
Kâzım Poyraz, sanatımıza ve kültürümüze aşina bir insandı, nerede bir şiir etkinliği olsa onu orada bulmak mümkündü. Manisa, Salihli, Afyonkarahisar, Aydın - Söke, Nazilli, Kütahya, - Simav, Tunçbilek, Eskişehir ve en son olarak Afyonkarahisar / Emirdağ ilçesine bağlı Karacalar Köyünde halk ozanı Aşık Yoksul Derviş adına yapılan bir şairler buluşmasında bir araya gelmiştik.( tarih 28 Temmuz 2007)
Şiirleri Sevgi Yolu, Bizim Ece, Gülpınar, Sarızeybek, Simav Anadolu, Sisler Bulvarı, Ozan Ağacı, Çağrı, Duygu Seli, Kütahya Şiir Sevenler Derneği, Emirdağ dergisi gibi dergi ve birçok yerel gazetelerde, seçkilerde yer aldı. Yayımlanmış dört şiir kitabı vardı. Bağrımdaki Kor, Hüzün ve Gurbet, Gönül Damlaları ve Gönül Bahçelerim ( şiirler ) gibi kitaplarda yer aldı. O 85 yaşında iken Hakk’a yürüdü. Sevimli, hatır naz, yurdunu, milletini ve bayrağını seven kibar bir insandı. Şiirleri konusunda pekte tanınmasa da dürüst, cana yakın, sevimli ve söz yerinde ise adam gibi adamdı. Halk şiiri tarzında acılarını, özlemlerini, sevinçlerini, aşklarını, yalnızlıklarını toplumsal ve siyasal görüşlerini akıcı ve yalın bir Türkçe ile yazmaya çaba gösteriyordu. Birlikten yana,onun şiir coğrafyasında barış ve sevgi eylemi ile yan yana idi. Hiçbir yerde “şairim” diye övünmüyordu. Az ve öz konuşan dinlemesini bilen bir insandı. 9 Nisan 2004 yılında benim için yazdığı bir şiirinde şöyle diyordu:
SÖKE’DE ABDÜLKADİR BEG
Özü sevgi, yüzü güler
Herkese iyilik diler
Dostlarını gerçek sever
Söke’de Abdülkadir Beg
Kaybolmaz yüzünde neşe
Yaş dayansa da kırk beşe
Hayatta gül gibi yaşa
Söke ‘de Abdülkadir Beg
Yazı yazmaktan yorulmaz
Doğruluktan hiç ayrılmaz
Boş yere de laf söylemez
Söke’de Abdülkadir Beg
Vatan sevgisi özünde
Güzel şiirin hazında
Dost arar bahar güzünde
Söke’de Abdülkadir Beg
Kâzım POYRAZ
9 Nisan 2004- Manisa
Şair vefalı, dost Kâzım Poyraz benim için yazdığı bu şiirden dolayı onu telefonla arayıp, teşekkürlerimi söylemiştim. Bu şiirini bir hatıra bağlamında şiir defterimin bir köşesinde saklı bulundurdum. Aradan bir hayli zaman geçti, ben de O’na 18 Eylül 2005 yılında aşağıdaki dörtlükle biraz olsun bir yanıt ( cevap ) verdim.
DÖRTLÜK
Yağmurun yağışı beklenen niyaz gibidir
Yüreği ak paktır yerinde durmaz gibidir
MANİSA’DAN gelen dolu –dizgin ey sadık dost
Şairlerin yüz akı Kâzım POYRAZ gibidir.
Abdülkadir GÜLER - 18 Eylül 2005 - SÖKE
Sözün özü, bir dostumuzu daha öbür âleme gönderdik. Yolu açık ve aydınlık olsun. Mekânı gül- gülistan olsun. Ondan aşağı yukarı bir ay önce Şair Feyzi Halıcı’ da ayrıldı aramızdan. ( 10 Ekim 2017). Onu çok seviyordu. Ona kavuştuğuna eminim… Bizden de selam ve saygılar götürdüğüne inanıyorum. Herkes sırasını bekliyor, Sevgili Kâzım Poyraz’ı her zaman rahmetle anacağız, başta POYRAZ ailesi olmak üzere tüm sevenlerine ve yakınlarına baş sağlığı diliyorum. Heyhat!… Baki kalan bu kubbede hoş bir seda imiş…
------------------------------------------------------------------------
NOT: Söke Lisesi’nin eski müdürlerinden değerli meslektaşım Ahmet BAYRAV’ı da kaybettik. ( 14 Kasım 2017). Vefatı sırasında ben Söke’nin dışında idim. Aziz meslektaşım Ahmet Bayrav’ı rahmetle anıyor, başta ailesi olmak üzere tüm sevenlerine baş sağlığı diliyordu. A.Güler
Abdülkadir GÜLER
04. 12.2017- SÖKE