Mantıksız gelenekler

Konumuza başlamadan önce küçük bir giriş yapayım.

Hatırladığım kadarıyla Annemin babası, Baki Dede öldüğünde yanında değildim. Eniştem öldüğünde de yanında değildim. Babamın babası öldüğünde de yanında değildim. Anneannem öldüğünde yanında değildim. Hepsini mezara gömdük, tabi cenazesinde berberdik. Yani hastanede onları bir kez daha görmedim. Hellalleşmedik. Dinle ilgilenmem ama bu kadar kişiyi gömmeden önce beraber olmadık. Bu tesadüf müdür acaba.

Neyse biz konumuza dönelim.Konumuz geleneklerimiz: Herhalde her yöredeki insan geleneklerine laf ettirmez.Biz Mardinliyiz adımdan anlaşılacağı gibi. Kendi geleneklerimizi ve taziyeyi eleştireceğim.Anneannem vefat etti. Ruhu şad olsun. Dikkatimi çeken , ölen kişinin ailesi( yani biz) herkese yemek vermeye başladık. Bu yakınımız ölse bile biz ayaktayız . ‘’Yıkılmadık ayaktayız’’ mı anlamına geliyor acaba. Hem de öyle böyle değil ha... En az 100 kişi geldi eve. Tamam gelsinler . Bize saygı gösterdikleri için geliyorlar ama yemek benim kafamı karıştırdı. Herkesi yedir doyur. Kimse senden yemek beklemiyor ki.

Taziyeler de bana çok ilginç geliyor. Ölen kişinin ailesi zaten perişan olmuş. Zırt pırt hastaneye gidip hastnın durumunu öğreniyorlar. Hem hasta işkence çekiyor hem de giden. (hastanın ölmeden önceki durmundan bahsediyorum). Laf aramızda belli bir yaşa gelmiş insanlar hastalıktan yürüyemiyorsa eğer bırakın ölsünler. Yaşadığından da bir şey anlamazlar.Neyse taziye’ye döneceksek eğer: Hastanın yakınları üzgün. 1 kişi geliyor . ‘’Vay teyzeyi de çok severdik ‘’diye başlar da bitiremez. Ölen kişinin kızı çocuğu başlar ağlamaya. Daha sonra ağlayan kişi toparlanır biraz. Tam kendine gelecekken bir yakın daha gelir.’’Ah ciğerim koptu der başlar’’ söze. Karşıdaki etkilenir. Ağlar ağlar ağlar. O ağladıkça diğerleri de ağlar( Zaten anneannem iyi değildi. Belliydi gideceği. Görünen köy klavuz istemez. Karşıdakini ne diye ağlatıyorsun.)O ağlamanın toparlanması da sürer bir yarım saat . Bu günlerce sürer . Düşünün artık.

Bizimkisi taziye, yani baş sağlığı değil. Milleti delirtme zamanlarıdır başsağlığımız. Halbuki evinden telefon aç ‘’başınız sağolsun’’ .’’Ölenle ölünmez’’ . ‘’Çok severdik ama ömrü yetmedi’’ gibi moral cümleleri kurmak gerekir. Ve daha sonra da ‘’tekrar başınız sağolsun’’ denip kapatması gerekir. Sırf yedi cihana duyurmak için de bağırmalar olmasın. Onlar öyle yaptıkça yakınlar daha çok ağlaşır ve hiç hoş bir durum değildir.Herkes etkileniyor ÇÜNKÜ

Yazımın başında ölen kişinin ailesi yemek verir demiştim ya. O Mardinlilere has bir şeydir.Bana saçma geliyor. Gelene lokum ve kahve dağıltılsın yeter.

Yeter bu ağlaşmalar. Geleneklerimizi, göreneklerimizi, adetlerimizi de bir hizaya getirelim.

Yoksa kimse herkesin bir gün öleceği ğerçeğini anlamayacak.

Ağlayıp ağlayıp duracaklar.

Saygılar....

Not: Biz hasta ziyaretlerini de çok uzun tutuyoruz. Onları da kısa kesmek gerkir diye düşünüyorum.