Mantıksız sistemin mantıklı kurbanları

1 milyon 700 bin öğrenci pazar günü YGS sınavından çıkınca yüzlerindeki ifade tedirginliklerini yansıttı her zamanki gibi. Onlar istedikleri bölüme değil, girebilecekleri bölüme girecekler, o da kazanabilirlerse. Sorun istediğin bölüme girebilmekle de çözülmez ki , hangi yeteneklere sahip olduklarını biliyorlar mı? Ya da istedikleri bölümü bir yıl okuduktan sonra istemeye devam edecekler mi? Bir ülkede nesil ilk yıllardan itibaren yetenek ve yatkınlıklarına göre sınıflandırılıp eğitim almazlarsa, ne kadar zeki ve kabiliyetli olurlarsa olsunlar onlardan asla ileride zoraki olarak icra ettikleri mesleklerde yüksek verim beklenemez. Harcanmış olurlar, hem onlar hem devlet üzülür. Örneğin çeşitli ürünlerin yapımında kullanılan hammaddeleri düşünelim. Bir kuvars minerali aşındırıcıdır ayrıca basınç altında elektrik iletkenliği kazanır. Bu yüzden bu mineral aşındırıcı olarak kullanılır, ya da cam yapımında. Bizim eğitim sistemimiz ise şuna benziyor, cam yapmak için kullanılması gereken kuvarsı, özelliği işe yaramayacak olan bir alanda mesela ayakkabı yapımında kullanmaya çalışıyoruz. Ama bırakın kullanmayı şekil bile veremiyoruz ki ayakkabı yapalım. Kuvarsı eritip ancak cam yaparsınız, ondan da camdan ayakkabı olur. O da sert olacağından giyilmez, ve heryeri çizilir, ayaklarımız şişer, bir günde kırılır. 

Bizim eğitim sistemimiz her öğrenciye aynı özellikte aynı malzemeymiş gibi muamele yapıp aynı sınıflandırmaya tabii tutuyor ve böylece hiçbirisinden verim alamıyoruz. Matematikçi olacak çoçuğu doktor yapmaya, hukukçu olacak çocuğu müzik öğretmeni yapmaya zorluyoruz. Sistem çoğu öğrenciyi kabiliyeti olmadığı veya istemediği bir alana ister istemez yönlendirip çaresiz hale getiriyor. Sonra bu öğrenciler mezun olup sevmedikleri işlerde yıllarca çalışıyorlar. Mutsuz insanlar ordusu daha da büyüyor. İşte yolda yürürken, otobüste giderken, markete giderken yollarda rasladığımız yüzü asık gülmeyen insanların nedeni biraz da budur.