Maraş'ın dağlarına çakıldık!

Muhsin Yazıcıoğlu’nu sevmeyebilirsiniz, neredeyse otuz saatlik çabaların sonucunda elde bir şey yok. Siyasi anlayışını, mücadele tarzını da beğenmeyebilirsiniz. Siyasi geçmişinde ona atfedilen suçları ve bir şekilde yedi yılı aşkın bir süre hapis yattıktan sonra çıkıp siyaset sahnesinde yer alması da bir yana bu ülkenin yurttaşı olarak başına gelen kazadan sonra bulunamamasının mazereti olamaz.

Bun olay arama kurtarma hatta savunmada sınıfta kaldığımızın göstergesidir. Demek ki milyonlarca doları üfürükten teçhizatlara çok uluslu silah şirketlerini zengin etmek için harcıyoruz. Demek ki vücut ısısına duyarlı termal kameralar donanmış helikopterler hikâye imiş! İnsansız, insanlı izleme ve dinleme uçakları “üfürükten tayyare selam söyleyin o yâre” imiş!

Bu olaydan anlaşıldığına göre orada düşen Yazıcıoğlu’nun helikopteri ile birlikte kendimize olağan üstü güvenimizmiş.

Senaryo bu ya farzedin o bölgeye uluslar arası terörist bir grup bir şekilde yerleşti. Orada olduklarını biliyorsunuz ama bir türlü yerlerini bulup imha edemiyorsunuz. Yıllardır eğitimden, sağlıktan kesip silaha yatırdığınız çil, çil dolarlar boşa gitmiş. Çok uluslu silah ve savaş sistemleri üreticilerinin ülkemizdeki komisyoncuları kazandıklarının keyfini çıkarırken; sis olduğu için termal sistemler işe yaramıyor; bahar gelsin karlar erisin diye mi bekleyecek siniz!

Orada sadece seçim için siyasetçi taşıyan helikopter düşmedi. Kendimize güvenimiz ve egomuz Maraş’ın dağlarına çakıldı. Yazık…