Martımın sekizinden hayatın geneline

Martımın Sekizinde Bin sekiz yüz elli yedi yılında bir avuç hemcinsim direndi diye armağan ettiler bu günü bize. Cinsimizden, saçımızın uzunluğundan, eteğimizin kısalığından, ojeli tırnaklarımızdan değil “haklı olduğumuz” için.. 

Emek kısmını çıkardılar, işi cinsistliğe, oradan da ticari kaygılara vurdular. Neden karşı cins için de böyle bir gün yok gibi dümdüz bir mantık ortaya attılar. 

Hangimiz ne kadar anladı ki kadını... Alt tarafı Adem'den olma Havva'dan doğma soyun yaratıklarıydı çoğu zaman... Hatta "ilk anneleri" Havva bile Adem'den bağımsız yaratılamamıştı.... 

Sömürülmekten öteye gidemedi kadın ülkemde çoğu zaman. Her gününe bir kulp takıldı. Meta yaptılar, parayla aldılar, koyun ile sattılar. Düşündürmediler, sorgulatmadılar. Kadın dediğin cahil kalmalıydı, düşeş bir “zar” olmalıydı. 

“Ana” deyip saygı göstermeli, “Yar” deyip bağra basmalı, “Kardeş” deyip kollamalıydılar. Cennet ayakları altındaydı ya hani, dayak da oradan çıkmaydı. Mubahtı, katıktı hayatına. Sıradandı nefes almak kadar. 

Dünya mı dediniz? İki yüz milyon kadarı ölü sayılmış, dört milyonu fuhuşa zorlanmış, en az üçünden biri dövülmüş, hor görülmüş, ezilmiş, her on beş saniyede bir kız çocuğu cinsiyeti yüzünden zarar görmüş. Gerçek rakamlaşınca daha keskin olmuş. 

Martımın Sekizi düşünülmelidir. “İnsan” olarak tabii…. 

Saygılar efendim..