Martın sekizi...

Nasırlı ellerinden tüm yaşamının izlerini söküp almıştı hayat. Yerine; acı, "yorgun alışkanlık", fedakarlık, kendini adama, yaşar gibi yapma, kuru ekmek ve soğan, çocuğunu çimdirme, doğum yaparken yumruk yapma, sol elinin dış yüzü sağ avuç içine, hamuru, çapayı, küreği, emeği koymuştu hayat, daha onbeşine gelmeden. Erkeklerin herşeyi en iyi bildiği yerlerde düşüncelerine 60'ından sonra değer verilirdi. Zaten o yaştan sonra da yakıştırılmazdı tenine ten. Ondanmıdır bilinmez, zaman hızla yavaşlarken onun için, sabırı öğretir kadın. Elden ayaktan kesilince yeniden belirir ellerinde yaşamın izleri: Derisine yapışmış kemikleri anlatır eğrilip katılaşırken.

***

Fıstık şiflerken kadınlar, her bir ağızda neşeli sohbet, çocukluğumda, onları izlerdim. Kelimeleri önlerinde duran bir resim gibi işlerlerdi.

Kalp yapışkanı oldular 17dimde. Güvercinler, uçarken kanatlarının altına güneşi sıkma yapıp uçarladı o yıllarda. Yağmur, kadın dudağına delicesine hasretle dudaklarımı çatlatırdı. Yasaklar yasaklar; ceviz ağacı olasım gelirdi gülhane parkında.

Eller, pamuk gibi, sıcacık eller. Tüm yaşam izleri yerinde. Ama beynindeki kıvrımlar nasırlarla dolu...yaklaştırmaz. Korkularında şairler var, okudukça korkuları artar, birazda tutuculukları.

***

Kadın, hem cahil hem de erkeksel sözcükler kullanıyorsa en tehlikelisidir. En kaba olanıdır hayatın. "Delikanlı kızı" anlarım, "harbi kızı" anlarım, ama çürümüş vadideki açan zambakları anlamam. Maçolaşan bir toplumun, "gök girsin kızıl çıksın" deyip arkadaşına hançer sallayan zehirli çiçeklerinden başka nedir ki; düşmana yağ sürerken aynı hançerle.

Üreten kadın, alinteriyle,beyin teriyle üreten kadınların öncülüğünde çıkış arayacak dünya.

Kadınlar erkeklerden, aydınlığa hep bir adım öndedirler. Eğitimli kadınlar iki adım...

***

Vakit, yarın (8 mart) ışığıyla sabah açıp, günü bitirdiğinde Anadolu'nun pek çok yerlerinde kadınlar, "günleri" olduğunun farkında bile olmayacaklar. Akşam televizyonda gösterilerde gördükleri hemcinslerine anlamsız gözlerle bakacaklar; dizi saati gelinceye kadar. Herşeyin kendi zaman deresinde aktığı-gittiği-gideceği bilinmişlikte, hangi gündü de değeri olan. Zaman, o kadın için bir dere yatağıyken, sel olup akan hayata dayanmak...varoşlarda bulduklarınız kaçanlardı...boşuna aramayın oralarda.

Kalp, şair için yumuşacık, içi kese, ışıklı birşey olmalı.

Oysaki; kalp yapışkandır. Yapışacak yer arar. Bulamaz ise şirkefleşir, katılaşmaya başlar. İşte size kese!

Şairler kadınların işbirlikçi ajanlarıdır.

***

Emek bir araya toplar kadın ve erkeği. "Sevgi de bir emektir". Cinsellik ayırırken, aşk yeniden toplar bir araya. Kadın ve erkek ayrı yaşamlar sürdüklerinden olsa gerek, insanın hikayesi kadın ve erkeğin hikayesiyle başlamıştır. Herzaman gizemin parçalarına üşüşür gözler. Aşk yazılarının dayanılmaz çekim gücü...

***

Erkek için sayılıyken "tepe zevk noktası", kadın için sonsuzdur. Kasla kapanan ara, günümüzde onların lehine açılacakken, onlar için "o noktalara" ulaşmak zorlaşmıştır bu kez de. "Olmasa ne olur" rahatlığı, ince duvarlı apartman köşelerinde.

Kalem tutan kadın elinde bir düzen tertip vardır. Sağlamdır ayakları yerde, ama zemin sağlam değildir. O da sabır silahını çeker.

Nedense, tv'lerdeki aşçıların çoğu erkektir ama içine sevgi koyup yaptığı yemek, kadının, enfes olur; hafiften bir şarkı mırıldanırken dudakları...

Beden işçileri, ten sürtüğü yaşam sürmek zorunda olanlar, onlar zaten yaşarmış gibi öleceklerini bilirler, ama onlar bilmez sekiz martı.

Bilmeyen bilmez; ama bilen yürekli kadınlar bilir. Onlar cesurdur, mücadelecidir, öncüdür, öğreticidir, şevkatli ve sevecendirler.

Tüm kadınlarımızın sekiz mart dünya kadınlar gününü kutluyorum. Tüm dünya kadınlarının sekiz mart dünya kadınlar gününü kutluyorum.

Elmanın diğer yarısıdır elmayı elma yapan...