Masa

O gece dışarıya çıktım. Dikdörtgen uzun bir masada aslında çok da yakından tanımadığım bir grup insanla yemek yedim. Doğru söylemek gerekirse senelerdir tanıdığım ama bir türlü yakın olamadığım insanlardı onlar. Restaurantın girişinde, açık mutfağın hemen gerisinde, loş ışıklarla aydınlatılmış dar ince bir masaydı. Bar taburelerine benzeyen ve hiçbir zaman rahat edemediğim metal sandalyelerin üzerinde bir yandan çantamı koyacak bir yer ararken diğer yandan da yüzüme kondurduğum sosyal ortamlara uygun gülümsememle insanlara laf anlatmak çabası içerisindeydim. Doğallık ve içtenliğin unutulduğu, nereden ve neden geldiğini bir türlü anlamadığım garip bir kişiliğe bürünülen o sosyal gecelerden biri daha diye düşündüm. Gitmezsen ayrı kalacağın, gidersen de kendin olamayacağın gecelerden biri daha. Zaten masanın uzun oluşundan dolayı masadaki insanlarla aramda doğan mesafeyi kapatmaya çalışmam ruhen de kendimi uzak hissetmemden dolayı kısa sürdü. Restauranta girip çıkan birbirinden süslü güzel kızları izledim bir süre. Hep telaşlı bir halleri var onların. Yalnız yürümekten hoşlanmayan, ellerinden telefonlarını eksik etmeyen ve yüzlerinde hep ciddi bir ifadeyle dolaşan gece kızları. İster istemez benim de içine çekildiğim gece hayatının baş rol oyuncuları onlar. Garsonun tam arkamda dururken omzumun üstünden uzanıp menüyü önüme bırakmasıyla masadaki sohbete geri döndüm. Tam karşımda oturan mavi gözlü çocuk da biraz önceki düşüncelerimi okumuş gibi restauranta girip çıkan kızlar hakkında konuşuyordu. Değişik bir havası vardı. Kendinden emin, ne istediğini çok iyi bilen ama henüz aradığını bulamamış birine benziyordu. Bu uzun masada tam onun karşısına oturmak belki de benim şansımdı. Belki de senelerdir tanıdığım ama hiçbir zaman yakından tanıma fırsatı bulamadığım için kendime yakın hissedemediğim biriydi. Aslında belki de bana çok yakındı. O gece hayatımın dönüm noktası olacaktı ama daha henüz bunun farkında değildim.