Masal gibi

Son Avrupa şampiyonasında şahlanan milli takımımızın bir oyun karakteri var mıydı? Ya da soruyu şöyle sorsak: Genel olarak Türk futbolunun kendine özgü bir oyun karakteri, tarzı var mı?

Savunma ağırlıklı, kontra toplarla gol bulan; bol pas yapan; fizik gücüyle rakibi ezen, veya Terim'in reklamlarda dediği gibi "amansız" olan bir takımımız var mı? Hadi hepsinden vazgeçtim, bizim futbolumuzu diğerlerinden ayıracak bir kıstas var mı? Milli Takımın özgün oyun karakterini sahada uygulananlarda değil oyuncuların ruh hallerinde aramak gerek.

Golü bulana kadar sahada gezinen şaşkınlar topluluğu golün verdiği motivasyonla İspanya'ya fark bile atabilirdi. Ancak sakın yanlış anlaşılmasın, milliler öne geçse de sahada ne yaptığını ve yapacağını bilen değil, "aman ha sakın bozmayalım çocuklar" diye saha kenarından bakan hocanın adamları olarak kazanmaya çalıştılar.

Tabi haliyle, sadece motivasyonla İspanya'yı yenmek mümkün olmuyor. Herşeyden önce kalite farkı, ardından disiplin ve sonunda sağlam bir taktik farkı belirliyor. Maçın sonunda dahi bu reçeteden vaz geçmeyenler öyle ya da böyle kazanıyorlar.

Son Avrupa Şampiyonasında yarı final oynayarak küçümsenemeyecek bir başarının aktörleri olan millilerin bir sonraki kupaya katılması için "Terim Şansına" ihtiyaçları olacak. Bu "şans"la bir yerlere gelmek mümkün ama nereye kadar? Takımımızın Terimli ya da Terimsiz, ama herkes tarafından bilinen bir futbol karakterine ihtiyacı var, ancak bu şekilde kendimizi görmek istediğimiz yerde sürekli olarak var olabiliriz.

Yoksa şans işte! Bir varız bir yokuz; tıpkı bir masal gibi.