Masal ve sonu

Her insanın farklı bir masalı vardır şu üç günlük dünyada. Kimisi gırgır şamata kimisi sırtında bir yığın yükle yaşar bu masalı. Kimisi aşkı yaşayamamıştır daha kimisi bir omuz bulamaz ağlamaya kimisi de zoraki yaşar bu masalı. Ninnilerimizle başladığımız masalımız dipsiz bir kuyudur aslında. Gözümüzü kapatan siyah bir perde karanlık bir boşluk. Kimi zamanda ağlamak için bulamadığımız gözyaşlarıdır. Sözlerin bir anlamı olmalı diye düşündüğümüz zamanları arzulayan bir karanlıktır. Ve karanlık korku dolu bir boşluktur. Kaybolmak istemiyorsan aydınlık tarafta kalmalı önünü görmelisin. Önüne bakıp gerçek 'SEN' e ulaşmalı ve oraya layık olmalısın. Masalın sonu kötü ya da iyi fark etmez. Bu senin gittiğin yolla ilgili bir sorundur. İyi olanda kötü olanda senin içindir. Senin olan şeylere sahip çıkıp masalın sonunu yazmalısın. Yoksa masalında sonu kötü biter.

Masallarının sonu gelmeyen pekçok kişi var şu anda dünyada. Ama kimse bilmez yaşamayı. Nefes alır sadece ve oksijen ona yeniden bir şans verir. Tabii bu kalbinin de ona bir şans verebileceği anlamına gelmez. Bunun için her nefes bir şans ve o şansı iyi değerlendir. Çünkü masal her an bitebilir.