Masallar hep yalan!

Zaman…

Zaman su gibi… Su gibi…

Akıp gider.

Bazı bazı dere yatağındaki taşlara takılır,

Hayatın dikenli tellerine asılır gibi.

Kâh bir nefes soluklanır.

Kâh delişmen delişmen çırpınır.

Geceler, biteviye hüzünlerle harmanlanır.

Bazı bazı günler aydınlansa da Güneş’le

Gün batımında; artık… Vakit tamamdır!

Umutlar, gözyaşlarıyla soluksuz, sonsuzluğa karışır.

Karlar, kardelenlerle yırtılırken aniden,

Baharın çılgın rüzgârlarıyla çığlıklanır.

Üşür yüreğin…

Özlem, sol yanına yanına bıçak misali saplanır.

Acımasız…

Ümitler, titrek titrek ağlaşır.

Vuslata bel bağlanır.

Akrep…

Peşi sıra yelkovanın,

Yelkovan umarsız, koşar… KAÇAR!

Uçurumun kıyında, bir de bakar ki ardına!

Kaybedilen ne çok şey vardır aslında…

Hayıflansan da!

Pişmanlıklarla dopdolu olsan da!

Özlemlerle karılsan da!

Geri getirmek mümkün mü ki giden yılları.

Yitirdiğin anları…

Yaşamın anlamını!

Anlamsızlığın anlamsız kavramını!

Geçen zaman…

Giden zaman…

Yitip, TÜKENEN zaman…

An be an…

Ay Şen

Yitik bir zamanda!