Masum yürekler

 Uzuuuuun bir zamandan sonra yeniden Merhaba..

Zor günlerden geçtik, zor zamanlar yaşadık hem kişisel hem ülke olarak. Üstesinden gelmeye çalışıyoruz, inşallah da başaracağız. 

Ülkem birçok pis çıkarlar için parçalanıp paylaşılmaya çalışıldıkça içim kan ağlıyor. Her grup bir çıkar peşinde, yaw hepimiz öleceğiz be kardeşim, bırakın şu çıkar işlerini. İşte geldik gidiyoruz, neyin kavgası bu, neyi paylaşamıyoruz. Neden herkes bu kadar gözü aç, bu kadar doyumsuz. Allah hepimizin yardımcısı olsun.

Bazen insanlar düzgün giden hayatları kurcalayıp bozmaya çalışırlar. Dersin ki ''benim hayatımı kimse bozamaaz, kimse etkileyemez'', oysa sen farkına varmadan öyle bir bozarlar ki, temelden yıkılır herşey. Ne güven, ne sevgi, ne mutluluk hiçbirşey kalmaz geriye. Misafir çocuğu gibi, gelir, dağıtır ve giderler. Sen koskoca bir hiçle kalırsın ortada. Hiç kimse, hiçbir şekilde ikna edemez seni. Gönülde bir yara açılmayagörsün. Kağıt kesiği gibi, ne öldürüryor ne olduruyor.. Sürekli bir acı, sürekli sızlayan bir kalp...

Oysa ne kadar masum yürekler var şu hayatta, onların körpecik vücutlarına neden zarar veririz ki. Çocuklar.. En çok ta onların o körpecik yürekleri yara alır bu durumlardan. İnançları kaybolur, güvenleri yitip gider. Öyle bir bakarlar ki yüzüne, kah derman olmak ister gibi, kah anlamaya çalışır gibi, kah hüznüne ortak olmak ister gibi... Ama hiçbirini de beceremezler, çünkü o kadar tecrübesizler ki şu hayatta, o kadar masumlar ki..

Kötü insanlar var şu hayatta, hatta o kadar kötüler ki, yaptıkları kötülüğü bile bile , zevk alarak yapıyorlar. Unutmayın ki en çok çocuklara zarar veriyorsunuz, en çok onlar üzülüp mutsuz oluyorlar. Sonra da toplumsal mutsuzluklar çığ gibi büyüyüp birçok sapkınlıklara sebep oluyorlar. Lütfen ''iyi insan'' olmaya çalışın, çocuklarımıza örnek olalım ve iyi insanlar çoğalsın. Kötülükten kimseye bir fayda gelmiyor, yapan kendii bile mutsuz oluyor. Kötü insanlar, çekin ellerinizi üzerimizden..