Mavi göl

Yorucu bir günün ardından, akşamın oluşuyla, gölü seyretmek güzel bir duyguydu.
Üzerimdeki yorgunluğumu gölün kıyısına oturarak, mavi suları yada o suları bir altın gibi parlatan akşam güneşini seyrediyordum.
Rüzgarin esintisiyle kıyıya vuran dalgalar, tatlı bir maziyi anımsatıyordu. Bir taraftan geçen arabaların gürültüsü bu edayı bozmayı başaramıyordu. Kulaklarım dalgaların sesine uzanmış içimden yükselen titreyişle yalpalanıyordum. Mavi göl bir taraftan hüzün dolu hayatımı hatırlatıyor, yüreğimi hicarana boğuyordu. Ara sıra üzerinde yükselen martılar gözlerimin önünden geçiyordu. Duygularım ürkek, çırpınan dalgalara çığlıklar ediyordu. Gözlerim kaybolan güneşin kızıllığına dalıp gitmek, dalgalarla beraber derinlere ulaşmaktı. Sanki bambaşka bir dünyada yaşıyor gibiydim. Etrafımdakileri unutmuş kendi iç dünyama sarılmış hiç birşey beni engelleyemiyordu. Hiç ayrılmak istemiyordum, hergün bu doğa harikasının içinde yaşamak istiyordum. Beni sarmalayan bu mavi kızıllık havası mahvediyordu. Herşeyi unutuyor uzaklara dalıyordum. Kelimelerle hissetmiyoruz herşeyi. Derken bir sesle irkildim...
Abim sesleniyordu bana...
Hacer ne oldu romantikleştinmi diye seslendi, hadi kalk gidelim dedi. Bensem bir anda ayıktım. Güneş batıyor, gece yavaş yavaş ilerliyor, duygularımın istilasından kurtulup hayata döndüm. İstemeyerek ve sevmeyerek hoşça kal sevdam diyorum, oradan ayrılıp sükun ediyorum...

hacer teke