Mavi kuş, her daim sarhoş...

Farkettim ki ben Bülent Ortaçgil çalarken daha rahat yazıyorum, hep denk gelecek değil ya bir de baktım o da bu işin içinde (: Yazının başına tam oturmuştum ki birden "mavi kuş" çalsın diye mırıldandım ve listeden onu seçiverdim.Gizli bir uçma isteğim mi var bilinmez ama kendimi yeterince ele veriyor gibiyim.

mavi kus<ı>
her daim sarhos

Hafif hafif vuruyor yüzüme melodi, hani terlersin de arkandan esen rüzgar terini alıp götürürken bir ferahlık çöker ya…aynen öyle.

Şu sıralar kanatlarımı keşfetmekle meşgulüm.Artık iyiden iyiye biliyorum uçabileceğimi.Üstelik inanıyorum da…Sanırım ayağımı yerden kesmem yetecek.

zararsız küçük yalanlar gibi <ı>
yağmurdan kaçanlar gibi
bütün vapurları kaçıranlar gibi
gel hiç üzülme

Bana da hayat bu dizeleri fısıldıyor sanki.Her şekilde yine hayata dönüyorum.Bazen sırılsıklam, bazen yana yakıla, bazen çaresiz…bir şekilde geliyorum.Sağ olsun şimdiye kadar hiç geri çevirmedi beni.Ben mavi kuş, konuyorum hep penceresinin önüne.

Artık konacak dal kalmadı, çiçek kokusu yok olalı çok oldu sokaklarda.Hatırlıyorum, eskiden, en azından ben ilkokuldayken çiçek kokardı sokaklar, ne bileyim arı sokardı en azından, eskiden arı vardı hatırlar mısınız?Eskiden olan pek çok şey gibi arı da vardı.Yine tek tük görülüyor tıpkı aşk gibi, umut gibi…işte tek tük ve …

Ben de kıdemli ama uçmamış, uçamamış bir kuş olarak ancak tanıyabiliyorum dalları, balkonları, gökyüzünü.

saksağanın şakası sandılar <ı>
muhabbet kuşları ve papağanlar
belki de arkadaşındırlar
kargalar gibi karaladılar
kırlangıçlar ve serçeler
bize biraz yalan söylediler
çok saftık

Saftık…ya da saf-tık.Hep taraf tuttuk.Maçlara gittik, küfürler ettik.Kavga ettik hep bir kenara çekildik, bir adam/kadın sevdik onun tarafına geçtik.Neler neler ettik…Küçükken bile topu olmayanla oynamadık, bebeği yoksa evciliğe almadık.Hep saftık değil mi, kim kandırdı bizi?

mavi kuş sanki bir düş <ı>
kaşla göz arasında
geceyle gündüz ortasında

Mavi kuş gerçekle hayal arası bir ada.Bir nefeslik canı var tıpkı sigarada kalan son nefes gibi.İçindeki dumanı üflemek ister insan, tıpkı kanatları varken uçmak istemesi gibi.Yarın belki bir tüy düşer omzuma, mavi kuşun tüyü.Belki de şeytan tüyü olur…hayat sevdirir kendini bir şekilde.Hele ki karşısındaki sarhoş bir mavi kuşsa.Yol iz bilmezse ve ısrarla gökyüzüne uçmak isterse.Mavi kuş bir hoş, biraz mayhoş, biraz sarhoş…